KIRIK DÖKÜK HİKAYELER
1-VİCDAN
Kafasını kaldırmakta zorlanıyordu. Son nefeslerini zorlukla alıyordu. O, son nefesleri olduğunu hissedebiliyordu. Eminim, içinde kocaman bir keşke vardı. O da benim gibi geç kalmıştı.
Acil tıp teknisyenleri onu kaldırmakta zorlandıkları için kapımı çaldılar çünkü ben karşı komşuydum. Hemen koşup salondaki yatağının başına vardım.
Gazze
Binlerce genç, yaşlı, kadın , çoluk çocuğun öldürüldüğü bu dünyada yaşamak bana utanç veriyor ve hâlâ buna kimse ses çıkarmıyor. Gerçekten aklım almıyor, ya düşünsenize oğlunuz, kızınız ya da anne babanız yanarak öldürülüyor, naaşları bile bulunmuyor . Ve bazen bazı insanların vicdanının olduğunu düşünmüyorum, ve en çok merak ettiğim şey şu biz yarın öbür gün öleceğiz hesaba çekildiğimiz zaman bu yaşanılanlara ses çıkarmayan bu olanlara tırnağını bile kıpırdatmayan insanlar ( böyle olanlara insan demek bile bana utanç veriyor) ne yapacaklar ?? Ben düşündükçe canımdan can gidiyor, burada böyle elim kolum bağlı otumaktan o kadar çok hicap duyuyorum kii bunun hesabı bile bana ağır geliyor ve bu soykırıma destek verenlerin bir kalbi olduğunu düşünmüyorum
Gazze benim meselem değil diyen kazalı zigotların üreme hızından daha fazla çoğalması gereken bir şey var, o da vicdan.
24 binden fazlası kadın ve çocuk 34 binden fazla Filistin'linin öldüğü bir toprağa sağır olabilmek için Netanyahu'nun kulak çöpü olmak lazım.Kalbi atmayıp havlayanlar için merhamet ısırılacak kemiktir.Yalnızlık,böyle işte; yüzüne bile bakmadığın bütün duyguları tatman için kurulmuş kocaman bir yer sofrası.Kalabalıklarla paylaştığın her türlü duygu,eninde sonunda dişlerinin arasını sızlatan bir kırıntıya dönüşüyor.
“Kalbin kırıldığı yer, cesaretin de şaha kalkabildiği yerdir..”
Canı yanan bir çocuğun teselli arayışıyla annesine
bakması gibidir bazen bakışlarımız; anlaşılmak isteriz
sadece..
Sizde de olmaz mı bu, empati arayışı.. Bir göz teması, bir “seni anlıyorum” cümlesi..
Sizler gibi, sizinle aynı duygu geçişlerini yaşayan belki de.. İçinde kırılgan bir kalp taşıyan küçük bir kız çocuğu da benim, o kalbi toparlayıp kaldığı yerden hayata devam eden güçlü kadın da
Bizler bazen rüzgarın saçımızı dağıtmasına izin verir, sonra saçımızı tarar yola devam ederiz…