"Çıkmaz sokaklarımızda bir süre kendimizle baş başa kalsak, kalmayı becerebilsek hayatlarımıza başkalarının yollarını yama yapmamız gerekmeyecek aslında. Kanayan tırnaklarımızla okyanuslara açılan bir tünel kazabilecegiz belki. Sevgi ya da aşk diye adlandırdığımız başkalarının kuyuları, bizimkilerden daha az derin değil."
Sen benim hüzün yanimsin.
Günesin vurmadigi gölgede kalan yanim.
Kimselerin bilmedigi kendime sakladigim.
En çok ayazda kalmis olup da rüzgara savuramadigim,
alip alip defalarca sineme sardigim yanimsin.
En çok kanayan yarama sarmaya çalistigimsin.
Sardikça kanayan kanadikça sardigimsin…
Sen benim hüzün yanimsin.
Her dogan günle bir kez daha
Üzerimde ziynetli bir stresin kokusunu duyumsuyorum. Çarpan kalp, titreyen el, dökülen saç, kanayan burun, içindekine tahammülü olmayan mide, ağrıyan kafa. Bozuk kafa. Duvara vurulan kafa. Şakağına namlu dayalı kafa. Şakağında kurşun patlayan kafa.