Mutlu Ölelim
"Mutlu ölmek lazım azizim;
Madem ki uyku yarı ölüm halidir, o halde mutlu ölmek lazım, her gece.." demiş şair.
-İg🌙
8015. gün gereksiz uzun bir süre 5000 falan yeterliydi bence. Soğuk bir haziran ayının sonlarına doğru ağlayarak başladığım akıntıda artık ne gülüyor ne de ağlayabiliyorum. Yirmi ikiyi doldururken dönüp arkama baktığımda ölü bir çocuk ve bir sürü yabancı görüyorum. Belki de yabancılardan biri de benimdir belki de daha fazlası. Ölü çocuğun anıları geliyor zaman zaman aklıma, havalar hep koşturup oyun oynamalık. O çocuğu çok seviyorum hep de çok sevicem. Hep hayran olucam cesaretine, gücüne, hayallerine... Ve hep içimde kalacak, keşke bir kere gidip başını okşasam, sırtını sıvazlasam, özür dilesem defalarca özür dilesem. Beni affedeceğine eminim çünkü her zaman çok temiz kalpliydi.
Arkaya bakarak yaşayamayız. Bu sebeple o çocuğu koruyamamın nefretiyle önümdeki karanlığa bakacağım. Bir ışık arayışında da olmayacağım. Dünya'da sonsuz diye bir şey yok. Karanlığında sonu gelecek. Zaten mutlu son diye bir şeyin olduğuna da inanmıyorum. Mutlu bir insan, sonun gelmesini istemez. Sonun gelmesini bekleyen insan ise zaten hiç mutlu olmamıştır.
Ölümün bir başka yaşama açıldığına inanmak hoşuma gitmiyor. Ölüm benim için kapalı bir kapı. Ölüm bana, insanın sırtından yaşamın yükünü almaya çabalıyan bir dost gibi geliyor.
Eğer bir gün yolunuzu kaybederseniz bir çocuğun gözlerinin içine bakın; çünkü bir çocuğun bir yetişkine öğretebileceği her zaman üç şey vardır: Nedensiz yere mutlu olmak, her zaman meşgul olabilecek bir şey bulmak ve elde etmek istediği şey için var gücüyle savaşmak.
Paulho Coelho
Bana, öylesine söylenmiş avuntularınızdan bahsedin.
Ama içinde mutlu aile fotoğrafları olsun.
Bana, en keskin yaralarınızdan bahsedin.
Ama bilerek ve isteyerek açılan yaralardan...
Bana, düştüğünüz son ağaçtan bahsedin.
Bir incir ağacı...
Bataklık dibine düştüğünüz,
Hatta dibe vurduğunuz günden...
Ve korkmayın dibe vurmaktan;
O gün,sizi ölüm sessizliğinden uyandıran gün.
Bırakın dibe vursun hayatınız,
Ve hatta mecbur kalın yaşama içgüdüsüne;
O gün, balçıkla kapanmayan bir güneş doğurursunuz.
Mutlu uyumak lazım azizim
Madem uyku yarı ölüm halidir,
O halde mutlu ölmek lazım, her gece…
Cemal Süreya
Herkes mutlu son ister değil mi
Ama hep öyle olmaz.
Belki bu seferlik, bunu kutlama yaparak okumanızı umut ediyorum...
Umarım aileler birbirine kavuşmuştur, herkesi geri getirip gezegeni normal hale çevirmişsinizdir. Öyle bir şey varsa tabii...
‘Tanrım, ne güzel dünya’ evren diyelim artık.
Eğer 10 yıl önce yalnız olmadığımız söylenseydi
Onu geçelim bu çapta olduğunu bile...
Ben hiç şaşırmazdım ama bu kadarı?..
Karanlığın ve aydınlığın devreye girmesi yani.
İyisiyle kötüsüyle
Morgan bu gerçeklikle yaşamanın bir yolunu bulmak zorunda. Morgan sizsiniz tümel veya tikel olarak evet diyemezsiniz yaşamanın yolunu bulmak zorundasınız o kadar
Aniden ölürüm diye yazayım dedim. Her ölüm zamansızdır da diyemeyiz.
Yarın deneyeceğim zamanda yolculuk fikri hayatta kalma konusunda aklımı kurcalıyor da...
Kahramanlık gibi düşünün
Kahramanlığın olayı bu sonuçta, ‘son’ da yolculuğun bir parçası
Niye bu kadar uzatıyorum, her şey eski haline geri dönecek
sizi 3000 kez seviyorum
"Mutlu uyumak lazım azizim
Madem uyku yarı ölüm halidir,
O halde mutlu ölmek lazım,
her gece..."