Hasret ne ki..
Sabrı arkadaş edindik,
Ne beklemeler geçti aşkın kıyısından.
Acılardan yorgan edindi aşıklar.
Kavuşmalar baharlar beğenemedi,
Hüzün huzur verirken, mutluluk yandan bile geçmedi..
Kabullenişler vardı bakılan her gönülde,
Suskunlaşan dillerin dönemediği kelimeler sokağı,
Sağnak yağmurları akıtıyordu bulut gözlerden.
Adına aşk denilen romandı hayat,
Biz onu cehennem gibi yaşamakla nasiplendik...
Geçmedi, geçemedi geçmiş olsunlar.
Her gelenin gittiği bir han oldu mezar yüklü kalpler.
Ve o son vuruş, yaşadığını sanan ölülerden geldi;
"Ölüm! Aşığınım diye mi kaçar oldun benden?"
Kitabsever
Mutluluk yağmurları altında şemsiyesiz kalmanız dileğiyle en güzel günler sizlerin olsun 1 in kitap dostları.
GÜNAYDIN
“Bu hayatta anladığım en güzel şeylerden biri de;
Fedakarlık tohumları ekilmedikçe ne mutluluk yağmurları yağar ne de güzellik çiçeği açar…!
Kardeşim, biliyormusun DUA ettim ben sana haberin yokken:)
Dedim Ya Rabbi bunu okuyan kulunun ömrünü gökyüzü gibi berrak eyle.
Eşine çocuklarına güzellik eyle onu ailesine ailesini ona bağışla.
Bu duaya amin diyen kulunun annesine babasına kardeşlerine iyilik eyle.
Ölmüş olanlarının kabrini nur mekanlarını cennet eyle.
Dedim Allah'ım biz
“Ayakkabılarım olmadığı için üzülürdüm, ta ki sokakta ayakları olmayan adamı görene kadar.“
Balzac
İnsanların hayattan bitmek tükenmek bilmeyen beklentileri vardır. Ve karşılanan her beklenti yerini başka bir isteğe bırakır. Sonu gelmeyen isteklerimiz bizi tatminkâr olmayan ve yetinmeyi bilmeyen bireyler haline getirir. Bu da zorluklarla dolu