Şeyh Edebali'nin Osman Gaziy'e Nasihatı
Ey Oğul,
Sabretmesini bil. Vaktinden önce çiçek açmaz. Şunu da unutma; insanı yaşat ki devlet yaşasın.
Çok konuşma, boş konuşma, kem konuşma.
Hayvan ölür, semeri kalır; insan ölür eseri kalır. Gidenin değil, bırakmayanın ardından ağlamalı. Bırakanın da bıraktığı yerden devam etmeli.
Sevgi davanın esası olmalıdır. Sevmek ise sessizliktedir.
defterinize yazabilirsiniz
Şükretmek için 60 neden
1. Ebeveynlerin (Annen ve Baban) onlar olmasa bu yazıyı okuyamazdın.Çünkü şu anda sende olmazdın
2 Akrabaların bakma, çoğu zaman onların sorunlarıyla boğuştuğuna. Bu dünyada seni anlayabilecek en yakın kişiler onlar
3 Arkadaşların sana bu hayatta eşlik eden insanlar
4 Görme duyusu hayatının renklerini görmeni sağlayan
“Orman sen elimi tutunca başlardı,
Yarılırdı bir incir gibi ortasından.
Koşardık yukarı iki büklüm, soluk soluğa.
Alabalıklarla düşe kalka, çam pürleri
Keserdi hızımızı,
Elimi
Bırakma,
Elimi
Bırakma…”
— Melih Cevdet Anday
Kuşların Kanadına Takılır Kaktüsler
sonra ben gider bir ata sarılırım sen orda yoksundur
ben ata sarılım, bir orman kalkıp kaktüslerinden kalp yapar
yeşile nazır bir cam şahittir buna
bir de akşama varmaya kırılmış bir testi
vay ki ben sabah esintisini görmemiş bir güneştim
esmerleşmiş ruhumun gölgesizliğinde ikindiye varmaya yeltenmiştim….
1965 yılında Elazığ Tımarhanesindeki bir hastanın(?!) yazdıkları
Ben dünya kürresi,
Türkiye karyesi ve Urfa Köyünden,
El-Aziz (Elazığ ) Tımarhanesi (Akıl ve Ruh Sağlığı Hastanesi) sakinlerinden; İsmi önemsiz, cismi değersiz,
Çaresiz ve kimsesiz bir abdi acizin,
Ahir deminde misafiri Azrail’i beklerken,
Başhekimlik üzerinden Hâkimler Hakimi'nin
Dergahı Uluhiyetine son arzuhalimdir..!
Ben gam (dertlilik)
ELAZIĞ TIMARHANESİNDEN BİR DELİNİN RABBİNE YAZDIĞI DİLEKÇE
1965 yılında vefat eden
Bir “deli”nin son dilekçesi..!
“Ben dünya Kürresi,
Türkiye karyesi ve Urfa Köyünden,
(El-Aziz –Elazığ ) Tımarhanesi