Düşündüm de her günümü birilerini mutlu etmek için geçirmekten çok daha önemli işlerim var benim...
- Sevdiğim işi yapmak gibi,
- Evimle ilgilenmek gibi,
- Sağlıklı beslenmek gibi,
- Gözaltı morluklarımı gidermek, bozulan cildimi düzeltmek gibi,
- Aldığım bütün fazla kiloları vermek gibi,
- Kitap okumak, müzik dinlemek gibi,
- Görmek istediğim yerlere gitmek gibi,
- Keman çalmayı öğrenmek gibi, - Spor yapmak gibi,
- Kendimi mutlu hissetmek gibi,
- Nefes almak gibi...
Bir koşuşturma içinde kaybolmaktan, hergün bir öncekiyle aynı şeyleri yaşamaktan, birilerinin yapamadıklarını ya da yanlış yaptıklarını hiç üzerime vazife olmadığı halde ve asla teşekkür bile etmemelerine rağmen toparlamaya çalışmaktan, bu kırılır öbürü küser berikine ayıp olur diye düşünmekten vazgeçiyorum artık...
Bundan sonra "Zehra sen çok değiştin"ler, "Sana bi haller oldu"lar "Sen eskiden böyle değildin"ler düşmeyecek dillerinizden. Evet haklısınız. Ben bugün itibariyle başlatıyorum kendi değişimimi.
İnsanoğlu yaparken görmezmiş iyilikleri, yapmayı bıraktığınızda farkederlermiş. "Bana mı bu lafların?" diyen herkesedir bu cümleler. Kendi hayatımda yok olmayı reddediyorum. Geçen tek bir saniyeyi bile geri getiremiyorken bu hayatta, başkaları için yaşamayacağım artık.
27 yaşımın bir kış sabahında AYDINLANDIM SAYENİZDE. Payı olan herkese teşekkür ederim...🌼
07.12.19