Ait olmadığımız yerde zorla bir şeyleri oldurmaya çalışmak kadar hiçbir şey ruhumuza zarar veremez.
Ruhunu özgür bırak, ona kulak ver ve asla yalnız kalmaktan korkma.
Bilemezsin belki de mutluluk orada, kendini bulmanı bekliyordur..💜
Çok pahalı spor bir arabanız, çok pahalı bir eviniz, rolex saatiniz, yatınız, yüzlerce kaliteli marka elbiseleri olan bir adam ya da çok güzel bir kadın olmanız, çok pahalı makyaj setiniz, vücut hatlarınızın tamamını gösteren cesur mini etekleriniz olması, yani sonuçta dış görünüşünüzün zengin olması hâla salak olmadığımızın anlamına gelmez. Salaksan salaksın işte. Dış görünüşüne bakıpta değer verdiğimiz insanlar ne kadar var hayatımızda? Salaksan salaksın işte. Salaksam, salağım işte. İki kelime konuşmaya başlayınca ne olduğunu belli edersin zaten. Önemli olan topluma ne kadar kazanç sağlamandır. Beynimize değer veren insanlarımız bol olsun, iyi akşamlar.
YAHUDİ SİYONİST ÜRÜNLERE HAYIR.
Hayber kalelerine sığınan yahudiler yiyecek ve içecek stokları bitmesini ve Peygamber Efendimizin gitmesini bekliyordu.
Hayber kaleleri sağlam, yüksek bir yerdeydi.
Ok atsan sana geri dönüyordu.
Taş atsan yetişmiyordu.
Bağırsan sesin yetişmezdi.
Hayber yıkılmıyordu.
Hayber fethedilmiyordu.
Günlerce bekledi İslam ordusu.
Ama yahudiler kalelerden
İki Yüzlü İnsaniyetimiz
Dünya yapma acılara kulak vere vere,nefsine tapa tapa görmüyor artık gerçek acı nedir,insan olmak ne.
Bir filmde izleyince "oh my dear".Bin beteri yaşanıyor,gözünün önünde katliam oluyor kafasını başka yöne çeviriyor.
Vicdan kendimize var olduğunu kanıtlamak için bizden aksiyon bekliyor.Elimizden gelen en büyük şey boykot olmasına rağmen hala hangi marka kime ait zerre dikkat etmeden dünya nimetlerini sömüresiye tüketmek derdinde olan insanları anlamıyorum,nasıl bu kadar görmezden gelinebilir.
Elimizden geleni bile esirgiyorsak kimse bir kalp taşıdığını iddia etmesin..
Nasıl oldu da bu kadar şanssız olduk?!
“
Ruhum başkalarının acılarına uyandı” diyor bir bilge, “Nasıl oldu da bu kadar şanslı oldum?” Hissedebilmek büyük lütuf. Başkasının acısına uyanabilmek, ötekinin derdinin bizim içimizde bir huzursuzluğa yol açabilmesi adeta bir ayrıcalık. Çünkü başkalarının ıstırabından yüz çevirdiğimiz her seferinde, kalp ölüyor.
İyiliğin özünde kendinden başka biri olmanın neye benzediğini hayal edebilmek yatar. İyiliğin çoğalması, empati ve merhametin yaygınlaşıp kök salabilmesiyle mümkün.
İnsanın ve tüm diğer varlıkların haysiyetine duyduğumuz derin inanç bizi harekete zorlar. İyilik bizi vicdanlı olmaya çağırır ve bu çağrıya kulak vermek, devredilemez bir sorumluluktur.
~Kemal Sayar
....
Çağdaş kadının bağımsızlık korkusu: “Sindrella Kompleksi”
Sindirella Kompleksi’ni ilk duyduğumda adı itibarıyla ve kadın meselelerine ilgim olduğundan dikkatimi çekti, biraz araştırdım.
İnternette tatmin edici bir kaynağa rastlayamadım.
Fakat yazar Colette Dowling’in Sindrella Kompleksi adında bir kitabı olduğunu görünce derhal sipariş
#5199mecliste...
Sırf kuduzdan değil saldırma sonucunda da ölen pek çok çocuk, genç, orta yaşlı, yaşlı insan oldu. Yüzlerce insan uzuv kaybı yaşadı. Bakın siz bu haberleri "ay içim kaldırmaz" deyip izlemiyorsunuz diye, yok olmuyor. "Taş atmışlardır, nanik yapmışlardır" gibi sözlerinizle alakası olmayan görüntüler duruyor her yerde. Ama şu
Gazze benim meselem değil diyen kazalı zigotların üreme hızından daha fazla çoğalması gereken bir şey var, o da vicdan.
24 binden fazlası kadın ve çocuk 34 binden fazla Filistin'linin öldüğü bir toprağa sağır olabilmek için Netanyahu'nun kulak çöpü olmak lazım.Kalbi atmayıp havlayanlar için merhamet ısırılacak kemiktir.Yalnızlık,böyle işte; yüzüne bile bakmadığın bütün duyguları tatman için kurulmuş kocaman bir yer sofrası.Kalabalıklarla paylaştığın her türlü duygu,eninde sonunda dişlerinin arasını sızlatan bir kırıntıya dönüşüyor.
“İçimde hangi adam konuşuyor?
Hem aklımda, hem bedenimde aynı anda ayrılamam.
Bu yüzden tek kişi olamıyorum.
Kendimi aynı anda sayısız şey olarak hissedebiliyorum.
Fazla büyük usta kalmadı.
Zamanımızın gerçek kötülüğü budur.
Kalbin yolları, gölgelerle kaplanmış.
Yararsız görünen seslere kulak vermeliyiz.
Okul duvarları, asfalt ve refah