nefs/nefis
nefs budanmadan, ruh çiçek açmıyor...
Mercan Dede
Tasavvufî nefs, "kendisinde iradi hareket, his ve hayat kuvveti bulunan latif buharlı bir cevherdir." şeklinde tanımlanır.
.............Kendimizi Tanımaya Çalışalım...........
1 / Kalp Diriliği
Kalp devamlı kendi vazifesini görmek, Rabb’ini zikretmek ister. Nefis de hep uyanıktır, hiç uyumaz ve sahibine kötülükleri emretmekten geri durmaz. Kul, Allah Teâlâ’nın emirlerine kulak verdi ise ne âlâ, aksi durumda o nefis ve şeytanı dinler. Hakk’ı işitme yolunu kapatan her
Hûş der dem, alınan her nefesin farkında olmak demektir. Tasavvufi bir kavram olan hûş der dem için “Nefes ayıklığı” tabirini kullanır Kemal Sayar.
An dediğimiz şey nefestir. Her an, her nefestir. Hayat ilk ve son nefestir.
İnsanların, insanlara, hayavanlara dogaya zulmetmeleri o kadar artıyorki ne insanlık kalıyor nede insankalmaya insan.Tasavvufi düşüncenin tarihine bakıldıldığında güzel ahlâkı ve ruh olgunluğunu konu alırken,insanlık tarihine bakıldıkça tasavvufi düşünce yerlebir edildiği görulüyor. "Dünyanın çivisi çıkmış" deyiminin onayladığı bu süreçte felaketlerde hep beraberinde geliyor. Taşavvufi düşüncenin önemli temsilcilerinden olan Yunus Emre'nin de dediği gibi " Zulum ile abad olanın akıbeti berbad olur." sözü insanlığa ders nitelığinde oluyor.
/ Kalemimden
“Aşk öyle bir ateş ki, yandığı zaman Maşuk’tan başka her şeyi yakar.”
Yaradılışın özü ve de mevcudiyetimizin sebebi aşk değil midir? Âlemlerin rabbi Allah, “Ben gizli bir hazine idim bilinmeyi, sevilmeyi istedim,” demiş ve kâinatı yaratmıştır. İnsanoğlunun çoğalması yüreklere düşen aşk ateşi ile süregelmektedir ve de kâinata değin gerçek aşkı
Bir kimse hakkında doğru bir kanaat sahibi olmak için onun sadece namazına, orucuna bakmak kâfî değildir.
Gerçek bir namaz, nasıl ki kulu fahşâ ve münkerden alıkoymalı ise;
Lâyıkıyla tutulan bir oruç, nasıl ki rûhu inceltip şefkat ve merhameti inkişâf ettirmeliyse,
Gerçek bir tasavvufî hayat da şekilden ziyade bir gönül işidir.
Tasavvufî hayatın gerektirdiği
Sâlih amelleri,
Güzel ahlâkı,
Mârifetullah derinliğini,
İhsan şuurunu,
İhlâs ve takvâ hassâsiyetini yaşamadıktan sonra;
Tasavvufun ismini, cismini, şeklini, etiketini, sembollerini taşımak, kişiyi ârif, müttakî, derviş, mürid, mürşid, velhâsıl
ehl-i tasavvuf yapmaz.
Osman Nuri Topbaş