Umutsuz Bir Şarkı
Beni çevreleyen geceden fırlıyor hatıran.
Irmağın inatçı şikayetiyle birlik deniz.
Terk edilmiş rıhtımlar gibi şafakta.
TARİH-İ KADİM
İşte, der, insanoğlunun geçmiş hayatı bu.
Ve başlar bize maval okumaya.
Ninniler uydurup uyutur bizi
dedelerimizin derin boşluklar içinde, uzun,
zifiri karanlık hayatından.
Gösterir bize evvel zamanı,
tek doğru, en güzel örnek, der.
Bakarsın gelecek günlerin farkı yok geçen geceden.
Senin tarih dediğin işte budur,
alnında altı bin yıllık
Bir avuç toprağın kenarında
Kendimden uzak bir yerde
tek başıma oturmuşum
tüm esintiler toprak oldu.
Ve Parmaklarımın arasından kayarak yere düştü.
Bir Hiçe Benziyorsun!
toprağın soğukluğuna bırak yüzünü.
Kendi yüksekliğimi kaybetmişim.
Korkuyorum,bir sonraki andan ve duygularıma açılan bu pencereden.
Elimin unutkanlığına bir yaprak düştü:
Bir sabah
Açıverdin ellerimde
Kasımpatı.
Yolların
Ve yolculukların
En çekilmez hali,
Ruh buldu
ŞASUSA
Bir avuç toprağın kenarında
Kendimden uzak bir yerde
tek başıma oturmuşum
tüm esintiler toprak oldu.
Ve Parmaklarımın arasından kayarak yere düştü.
Bir Hiçe Benziyorsun!
toprağın soğukluğuna bırak yüzünü.
Kendi yüksekliğimi kaybetmişim.
Korkuyorum,bir sonraki andan ve duygularıma açılan bu pencereden.
Elimin unutkanlığına bir yaprak