Ben Geldim Yaresulallah {Mestane}
Bosna da yaşayan yaşadığı civarda meşhur olan, herkesin tanıdığı hiç ayık gezmeyen Mestane adında biri vardı. Mestane her gün içer, çevresini rahatsız eder ve her gün herkes ondan şikâyet ederdi. Mestaneyi yolda görseler yolunu değiştirirler, adını duysalar ondan illallah ettik derlerdi.
Mestane bir gün köyün muhtarının kapısını çaldı, muhtar
Ölünün kıyıları
Gök boşanarak üstümüze
Bizi ıslak saçlarından geçirir karanlığın
Gece siyah bir at olur da uçar
Uykumuzun soluyan denizine.
Babalar ölümü dengede tutar
Seçerek en sağlam vakti arabasına.
Şimdi o araba uçuyorsa
Kararsız
Sessiz, sakin, fotoğraf çektirir gibi kalmış hava. Livarda sabah yakaladığım menekşeler, izmaritler, başımda da bir ağrı var. Uyuyamadım akşam, biri dürtermiş gibi uyandım kaç kere. Sabaha karşı bahçedeki divana uzandım, balığa çıktım sonra, mum taşında aldım soluğu.
Dönsem?
Ne yapacağım dönsem? Hiç! Dört duvar üstüme üstüme gelecek yine. İçim
'halbuki korkulacak hiçbir şey yoktu ortalıkta
her şey naylondandı o kadar
ve ölünce beş on bin birden ölüyorduk güneşe karşı.
ama geyikli geceyi bulmadan önce
hepimiz çocuklar gibi korkuyorduk
geyikli geceyi hep bilmelisiniz
yeşil ve yabani uzak ormanlarda
güneşin asfalt sonlarında batmasıyla ağırdan
hepimizi vakitten kurtaracak
Boynuna o yeşil fuları sarma çocuk,
Gece trenlerine binme
Kaybolursun..
Sokaklarda mızıka çalma çocuk,
Vurulursun..
Attila İlhan
Tekrar
İnsanların dünyayı daha iyi anladığı zamanlar oluyor. Bazen gidenin bıraktığı boşluğu doldurmaya çalışırken, kaybedişlerde, başlamanın az öncesinde, anlama ve anlamlandırma uğraşlarında. Gülerken, ağlarken, umarken, ararken, bulmuşken…
Tüm benliği sarıveren farkındalık hali.
Gerçeği anlama, kabullenme.
Zaman lazım!
Kaçıyorsun o vakit. Kimine