Pınar Mermer'in anlatımı çok güzel, okurlarına da çocuğu gibi davranmış sakin sakin, yumuşak bir şekilde anlatmış.
Gündelik hayatımızda sürekli bir şeylere yetişme çabasında olduğumu fark ettim. Yazarın da dediği gibi koşuyoruz sürekli, markete giriyoruz aman evde çocuk bekler, arkadaşımızla buluşacağız ama bugün de ayrı kalmayalım, kuaföre gidiyoruz amann hızlı olun bizim ufaklığa babası bakıyor...
Sürekli miniklerimizi düşünüyoruz hızlı hareket edip eve bir an önce gideyim kavuşalım daha fazla bensiz kalmasın modundayız. Pınar Hanım kitabıyla yavaşlatıyor, bu koşuşturmada kendimiz için de bir şeyler yapmamız gerektiğini, eve erken varabileceğimizi ama aslında yorgunluktan halimizin kalmayacağını, çocukla çok vakit geçirmekten ziyade verimli vakit geçirmenin önemini ve en önemlisi bizim de nefes almaya ihtiyacımız olduğunu vurguluyor.
Ruh ve beden bütünlüğü açısından yavaşlamalıyız.
