Oturup adam gibi bitirdiğim ilk kitap. Bana, "senin kitap okumak konusunda istidadın var kardeşim" diyen kitap.
Bizim deneyimlediğimiz Yeni Dünyada; biz Yeni Dünya insanlarına, vakit geçtikçe daha fazla tekme, tokat, yumruk atan, zorbalık yapıp aşağılayan bir kitap. Neden? Yeni nin çocukları olarak; yirmi dörtlerimizde ancak ergen falan olabiliyorken, yirmi dördünde ölüm pahasına, bir şeylere adanabilmiş adamların mevcudiyetine tanık olmak, bunu idrak etmek, aşağılık olduğunu düşünmek için yeter bir sebep.
Onların yirmi dördünden çok daha genç olarak okuduğum bu kitaba, şuan o sayıdan biraz daha büyük olarak yorum yapıyorum. Onlardan küçükken duyduğum gıpta, onlardan büyük olduğum şu sıralarda yalnız utanç ve mahcubiyete dönüşüyor.
Bu aşırı, çok, çok çok güvenli rahat Yeni içerisinde, onlardan yaşça fazla büyüyebiliyor olmanın pek de bir boka yaramadığını düşünüyorum.
Gerçekliği falan bir kenara bırakırsak. Artık edebiyata karışmışlıklarından da hesapla. İçinde bulunan, fikirleri olan adamların, karakterlerin hikayesini keyifle okuyabiliriz.
