Çetin ve Ender. İki orta yaşlı adam.
Nihal, Fikret'in üniversite öğrencisi olan kız kardeşi.
Fikret ise çetin ve ender'in yakın ama bir o kadar da uzak arkadaşı.
Çetin ve ender; acayip bir hikaye. Aslında onlara göre normal ama mahalledekilerin, apartmandakilerin bakışlarından, konuşmalarından anlaşıldığı üzere biraz acayipler. Çocukluk arkadaşları. İki adımlık yere mesela bakkala bile birlikte gidiyorlar.
Beraber yaşıyor, cam silmeyi, ev işlerini falan beraber yapıyorlar. Neredeyse her anları beraber geçen iki yakın arkadaş. Kitabı Ender'in dilinden çetin'e yazılmış haliyle okuyoruz. Ayrıca evlerine neredeyse yarı yaşlarında bir kız öğrenci (Nihal) gelmiş ve ikisi de ona aşık olmuşlardır.
Hikaye kısaca bu elbette beni rahatsız eden unsurlar bunlar. Bu tarz yaşamları normal karșılayanlar elbette vardır ama beni rahatsız etti. Evet bu bir kitap hem de kurgu bir kitap ama okurken rahatsız olduğum anlar oldu.
Barış Bıçakçı'dan okuduğum ilk kitap. Kitabın dili ve akıcılığına ise diyecek bir sözüm yok içinden samimiyet akıyor resmen. Bu samimiyeti bir tek Burak Aksak kitaplarında yakalardım. Barıș Bıçakçı'da aynı samimi diliyle beni kitabın içine çekti.
Güzeldi herkesin okuması gerekiyor diyebileceğim bir kitap değil ama okumak isteyen elbette okuyabilir. Zaten oldukça kısa ve akıcı olduğu için çok kısa bir süre içinde bitiyor.
Barış Bıçakçı tam bir Ankara sevdalısı. Bir Ankara'lı olarak bunu sevdiğimi söyleyebilirim.
