Sanki her cümlesi, her kelimesi ilmek ilmek işlenmiş. Karakterlerin, çevrenin, olayların analizi mükemmel şekilde yapılmış. Bazı sayfalarda Mehmet’le koşar gibi hissettim, bazen Hatice’nin yanında olmak sarılmak istedim. İnsan okumuyor, yaşıyor bu kitabı. Kurulu düzene baş kaldırmaya çalışan, karşı çıkan Mehmet’in hikayesi bana ilham verdi. Onun yaşadıklarını düşününce, bizler kendi hayatımızı rastgele süregelmiş yaşıyormuşuz gibi hissettim. Kitabın sonuna geldiğimde tekrar tarttım bu hisleri, Mehmet kaybettiklerini görse en başta yine böyle mi davranırdı diye sorguladım. Henüz bitirmemişken, kitabın ikincisini de almıştım fakat bu kitabın sonu beni gerçekten üzdü. Elim ikinciye heyecanla gitmedi, sanıyorum bir süre kitaplığımda bekliyor olacak