Mektup ve Aşk
Birbiri ile karşı apartmanda oturup uzun süre mektuplaşan iki aşık.
Mektupta sanki yanyanalarmış gibi hislerini ortaya koyan ve cümlelere döken çift.
Yazar mükemmel derecede anlatmış.Yazmış.Rus yazarlar gerçekten kaliteli.O dönemin şartlarını ,o dönemin yaşam şartlarını okuyorsunuz .Hissediyorsunuz.Tavsiye ederim,keyifli okumalar.
İki temel nedeni vardır bunun: Birincisi, bu roman Dostoyevski'nin ruhunu ve evrenini, eserlerinde anlattığı Peters- burg'un dünyasını ilk kez ortaya çıkaran bir kitap olması nedeniyle okunmaktadır: Yaşlı Devuşkin ile genç Varvara'nın bir avlunun karşılıklı iki odasında oturduğu ve birbiriyle yazıştığı bina, Dostoyevski'nin
dostoyevski'nin 25 yaşlarında yazdığı ilk kitabı, çok yalın sade bir dille yazılmış, kitap bir anda bitiveriyor. İki uzaktan akrabanın bir birlerine yazdığı dostane sevgi dolu mektuplardan olusuyor, o kadar samimi okadar içten yazılmıştı etkilenmemek mümkün değil.
Kitap,yoksulluk içinde cebelleşen, etrafındaki kişiler tarafından hor görülen Makar ile Varvara’nın birbirlerine yazdığı mektuplardan oluşur.Birbirlerine duyduğu aşk ve önlerine çıkan engeller, sosyo-ekonomik sorunlar, yardımlaşma,işbirliği,fedakarlık gibi toplumsal konuların da yer aldığı eser 1846’da yazılan,Dostoyevski’nin ilk romanıdır. Çağımızdan yüzyıl öncesinde yazılan eserde insan ilişkilerinin,toplumsal sorunların,insan psikolojisinin akıcı bir dille yansıtıldığı kitap her kütüphanede bulunmalı.
Dostoyevski’nin ilk romanıdır. Diğer romanlarına göre farklıdır. Bu roman, Makar Devuşkin ve Varvara’nın mektuplarından oluşmaktadır. Kitap yer yer sıksa da genel olarak akıcıdır. Dostoyevski’nin insan psikolojisini işleyişi, duygular arasındaki geçişi inanılmaz. Oldukça realist. Spoiler vermek istemediğim için detaya girmiyorum. Keyifli okumalar :)
Mark Twain’in, biri yaşlı biri genç, iki adamın sohbeti şeklinde olan kitabında "İnsan Nedir?" sorusuna yanıt aranıyor. İlk etapta Dostoyevski’nin İnsancıklar kitabını anımsattı. Orada mektuplaşıyorlar burada münazara var. Kitabın içeriği insanın yaptığı her şeyin tek bir amacı vardır o da; kendi huzur ve manevi rahatlığını kazanmak. Ruhunu huzurlu kılmak diyebiliriz. İnsan nedir? En büyük mucit mi, sağduyulu mu, iyi mi, kötü mü, yardımsever mi yoksa bencil mi?
Hayatımızdaki insanları nasıl tanımlarız? Ya da kendimizi nasıl anlatırız. Biz nasıl bir insanız?
Mark Twain der ki insan hiçbir şeyi üretmemiştir bu hayatta. Her şey insana dışarıdan gelmistir. İnsanın zihnine bir şeyler dışardan yerleşir ve insan da ortaya yeni şeyler çıkarır. Ama bu fikir aslinda ona ait bile değildir. “İnsan nedir?” diye sorulunca neler gelir aklımıza oysaki.
Bu kitabı okuyunca insanları ne kadar abartmışız, ne kadar yüceltmişiz gözümüzde diyoruz. İnsanlarla ilgili o perde gözümüzün önünden kalkıyor sanki. İnsanlar olarak nasıl da dışa bağımlıyız aslında. Başkaları olmadan hayatımıza devam etmemiz bile mümkün değil.
