İvan İlyiç'in Ölümü. Akıcı ve okuması keyifli bir kitap. Ve acıma duygusunu iliklerimde hissettim. İvan İlyiç'in ölümünü kabullendim ama şeklini değil. 8,5/10
100 syf.
·
Not rated
Okuduğum ilk kitabı bende hayal kırıklığı yaratmasına rağmen. Tolstoy bu kitabıyla benim gözümde kendini kanıtladı. Kitaptaki karakterin iç dünyasını o kadar iyi anlatmış ki, kendimi ölümle burun buruna hissettim.
Tolstoy ' un harika kaleminden kült bir roman . Bir çırpıda okunabilecek bir kitap. Nedense bana Peyami Safa' nın Dokuzuncu Hariciye koğuşu kitabını anımsattı oldukça hoşuma gitti.
ince bir kitap dili sade ve basit okumak keyifli
içeriği daha keyiflidir.
110 sayfalık kısa bir eser olmasına rağmen #tolstoy içeriği o kadar güzel doldurmuş ki elinizden bırakmadan bitirebilirsiniz.
Okuyucuya ders vermeyi amaçlar.
Yaşam/ölüm, ne için yaşadım yada ne için
yaşıyorum gibi hayat amacınızı sorgulatan bir tarafı var.Okumayı bitirdikten sonra hayatınıza beş dakika ara verip düşüncelere dalabilirsiniz. Hayatınızı gözden geçirebilirsiniz.
Kesinlikle okunmasını tavsiye ederim.
ölüme adım adım giden bir adam çevresindekilerin ona karşı tutumunu korkmuş bir şekilde gözlemlerken hayatını gözden geçirmesi , aslında iyi ve güzel yaptığını sandığı herşeyin bir anlamı olmadığını farketmesini tolstoy'un vurucu kalemiyle ölüme an be an yaklaşmasını yaşar gibi bir çırpıda okuyacaksınız.
Bir kez daha ömrümün okumak istediklerimin tamamına yetmeyeceği endişesine kapıldım. Bu üç muhteşem yazardan, üç muhteşem öykü. İnsanın haleti ruhiyesini bu kadar isabetli betimlemek her yazara nasip olmaz. Babil kitaplığının şu ana kadar okuduğum en iyi kitabıydı.
Alaycı biçimde yüceltilmiş kılı kırk yaran bürokrasi, Timsah'taki sonu gelmez düşlemin ana temasıdır. Öykünün yüreği , kabusa varan bir düştür ama ana fikri ince alay vurgusu ve baş kişilerinin kırılganlığı ve önemsizliği sayesinde kat kat uçurumun derinliklerinde yitip gitmez. Bilakis öne çıkar.
Kimler var bakalım mı?
- Dostoyevski * Timsah , İşte bu beni kahkahalara boğdu. Aydınlanma yaşamak istiyorsanız bir Timsaha yutturun kendinizi.
( Acaba bazılarını Timsah karnına koymak bizim de ekonomimizi düzeltecek aydınlanmalar yaşatır mı ? Hıııımmmmmm......... Onlara değilse de bize yaşatır belki :)
- Andreyev * Lazarus , En iyisi ölüp dirilmemek. Yat yattığın yerde insanları da korkutma. Lazarus' un adı okuduğum bir çok kitapta geçerdi ama utanarak söylüyorum öyküyü ilk defa okudum. Hüzünlüydü. Korkutucuydu. İbret vericiydi.
- Tolstoy * İvan İlyiç' in Ölümü ;
İnsan kendi kendini nasıl öldürür sorusunun cevabı bu öykü olsa gerek. Önce ölüm karşısında yaşayanların tepkileri, sonra da İvan İlyiç' in adım adım ölüme nasıl koştuğu hikaye ediliyor.
Ölmek isterseniz kendinize acımakla başlayın diyor yazar.
Fark ettim ki ters psikoloji bende acayip çalışıyor. Politik ve ekonomik ambargoyu anlarım da sanat ve kitap konusu kırmızı çizgim. Zaten eğitimsizlikten başımıza gelmeyen kalmıyor................ Tövbe tövbe...........
Ölüm! Hepimizin, bir yerlerde var olan ama bizim başımıza hiç gelmeyecekmiş gibi kaçındığı, aklında bile getirmediği, hayatın doğal evrelerinden biri olan, ölüm. İvan İlyiç için de böyleydi. Bu kitabın, ölüm üzerine düşünmeye sürükleyen naçizane özelliği şüphesiz İvan İlyiç'in nasıl bir insan olmasından tutup, aile ve iş yaşamına kadar anlatmasıdır. Çünkü insan ölümü yakınına yakıştırmaz, ürker, içini "belki" lerle doldurur. Bu yüzden İvan İlyiç'i tanımamız gerekti. Onun kişiliğini beğenip beğenmemenin bir ilgisi yoktu, onu anlasak yeterdi. Anlaşılmak.. Onun da isteği buydu. Kaçınılmaz sonunu, sahte bir umudun gölgelediği yalanı yaşamak istemedi.Bu yalan onu sinirlendirdi, onda olmayan o sağlık, yaşama sevincini başkalarında görmekse kalbini nefretle doldurdu. Son saatleri hayatını olması gerektiği gibi yaşayıp yaşamadığı, zamanını doğru kullanıp kullanmadığı sorularıyla geçti, bu acısını katladı. Son anı geçtikten sonra ise aklını meşgul eden tüm sorular, vücundaki bitmek bilmeyen acılar, yoktu.