Ali Şeriati; “ben sizi rahatlatmaya değil, rahatsız etmeye geldim.” diyor ya, Ömer Faruk Dönmez de kitaplarında tam olarak nefislere rahatsızlık veriyor, önce rahatsız oluyorsun üslubundan, radikalliğinden, keyfin kaçıyor, egoistlik koktuğunu düşünüyorsun cümlelerinin, O, modern dünyadaki -özellikle- müslümanlar arasında kadın-erkek arkadaşlığını eleştirirken senin kaşların çatılıyor. O, sosyal hayatta çalışıp para kazanan başı örtülü kadınları eleştirirken senin sinirlerin geriliyor. O, teknolojik gelişmelere ayak uyduran , kapitalist düzene boyun eğen, münafıklık yolunda hızla ilerleyen müslümanları eleştirirken, senin yumrukların sıkılıyor. Rahatsız oluyorsun, kabullenemiyorsun baştan. Sonra kitabı bitirip yazarın diğer kitaplarını araştırmaya hatta alıp okumaya başlıyorsun. Okudukça gülümse yerleşiyor yüzüne, hak vermeye başlıyorsun, kendini ve sistemi eleştirmeye başladığını fark ediyorsun. Bende hemen hemen tüm kitapları mevcut, rahatsız olarak okuduğum ilk kitabı; sonra severek okuduğum kitaplarına bıraktı yerini. Allahın emrettiği gibi bir müslümanlık yaşamıyoruz, sisteme öyle entegre olmuş ve onu öyle kanıksamışız ki asla rahatımızın bozulmasını istemiyoruz. Doğruları göremeyecek kadar kör gözlere ışık tutuyor kitapları. İslami hükümetleri eleştiren yazıları ise beni benden aldı, gerçekten at gözlüklerini çıkarıp başka bir açıdan bakmak isteyenler alıp okuyabilir. İlk kezokuyanlar; Baştan sevemeyeceksiniz ama sonra vazgeçemeyeceksiniz .
Şeriati, bu eserde zihinleri yoran bir felsefi yolculuğa çıkarıyor okuru. Özellikle insanın dört zindanı kısmında çeşitli ideoloji veya görüşlerce tarif edilen dört belirleyiceden bahsederken insanın kendisi olamama halini güzel bir bir şekilde izah ediyor. İnsanın tarih, toplum, tabiat ve kendinin zindanı olduğunu bu zindanların insanın kendisi olmasına engel olduğunu uzunca bir şekilde kaleme alıyor.
kaleme alıyor demek tabi ki doğru değil zira burada kitap olarak karşımıza çııkan bu metinler çeşitli yer ve zamanlarda yapılan konferanslardan oluşuyor. Aslında Şeriati'nin çoğu kitabı bu şekilde oluşturulmuş.
Bazan onun zindanlara kendinin de takıldığını düşünmeden edemiyoruz mesela bir şii olarak İran toplumunda var olması elbette bazı yerlerde onu belirlemiş olmalı diyoruz.
Hülasa kendisinden okuduğumuz onlarca kitap insanı sarsan metinler olarak addedilmeli.
Ali Şeriati'nin Aydın adlı eserini okuyunca, insanların “aynı kavramlar” adı altına aldığı 'entelektüel ve aydın' kavramlarının ne kadar farklı olduğunu anladım. Entelektüel nedir? Entelektüel, okuyan, tahsilli, bedeni ile zekasını kullanabilendir. Peki öyle ise 'aydın' nedir? Aydın, köyde yaşasada insanlara ışık ve aydınlık olup yol gösteriyorsa Aydın'dır. Bu gün, günümüzde aydın denildiği zaman direk hangi üniversiteden mezun olduğu sorulur oysa ki bu yanlıştır, aydın tam anlamıyla, içinde bulunduğu tarihsel ve toplumsal mekanda kendi varlığının ve toplumun bilinçinde olan, kendini tanıyan, toplumunun bulunduğu hali tanıyıp iyi gören ve kendi zamanının insanı olup insanlara yol açan, insanlara nûranî bir aydınlık gösteren bir kimsedir yani aydın kendi çağının toplumunda bir rehberdir.
fecr yayınlarından çıkan baskısının önsözü şöyledir:
"allah ölümsüzdür ve insan, o'nunla sözleşme yapan, o'nun ruhunu taşıyan, risaletine sahip olan ve nihayet gücünün, bilgelik ve güzelliğinin aynası olan bu anlamlı ve kutsal doğada o'na halifelik eden bir varlıktır. bu doğa, allah'ın sünnetleri çerçevesinde yeşeren, yetiştiren, eğiten,
Kabe'nin İşgali
Müslümanlarca 'Kutsal Topraklar' olarak kabul edilen yerlerin en önemlisi hiç kuşkusuz 'Kabe'dir. İslamiyetin doğuşundan günümüze gelinceye dek hem yabancılar hem de Müslümanlar tarafından saldırıya uğrayan ve zulümlerin yaşandığı bir yerin hikayesi anlatılıyor.
Geçmişten Günümüze Kabe'nin İşgali, Mehmet Ali Büyükkara'nın, geniş bir kaynakça ile
Toplumu din ve kültürel aygıtlarla manüpile eden , uyutan , EŞEKLEŞTİREN çevreleri hedef tahtasına koyan bir eser. Althusser'in "ideolojik aygıtları" na benziletilebilir
