Tutunamayanlar
Şimdi... Bu satırlara nasıl başlanır hiç bilmiyorum. Satırlar birbirini takip eder diye umarak başladım. Selim gibi karışık kafam, kusura bakmayın. Öncelikle farketmeden kurduğum bu bağ, kitabın son sayfasında suratıma acı bir şekilde vurdu. Tutunamayanlara... İtiraf etmeliyim ki; kitabı okurken yoruldum. Çeviriyordum sayfaları, bitmiyordu. Resmen Selim'in yorgunluğunu hissetmemizi istemiş Oğuz Atay. Şimdiden söyleyeyim; bilinçakışına kendinizi kaptıracak biriyseniz çok zorlanacaksınız. Ben zorlandım, oradaki düşünceler beni kendi düşüncelerime sevk etti. Zorlamamın sebebi budur. Bazıları gibi hayran olmadım kitaba, akıcılığını kaybetti elimde. Belki alışık olmadığındandır... Seçim sizin. Bir de hayatınızı rayına sokmaya çalışırken elinize almayın. Yan etki yapar, başka raylarda bulursunuz kendinizi. Sakin bir kafayla okuyun, sonunda bulamayacaksınız bu yüzden Allah rahmet eylesin. Şuan bitirdim, içimde belirleyemediğim bir boşluk var. Gerçek olduğuna dair söylentiler var; eğer öyleyse Turgut Özben'i bulmak isterdim, yaşıyorsa tabii. Ağır geldi bana, diliyle değil. Anlattıklarıyla, içimde kaçıp saklandığım canavarları ortaya çıkardı. Şimdi ise dua ediyorum, tutunabileyim diye. Zira sonum, son olmayacak.
Okuyacaklar varsa, iyi okumalar. Vicdanınla hesaplaşmanda kolaylıklar dilerim. 
Oğuz Atay 
Tutunamayanlar
