Beni bazı yerlerde şaşırtan, bazı yerlerde hüzünlendiren bir kitap oldu. Kitap Felix'in daha önce hiç sevilmediğinden ve bence annesiyle sorunları da olduğundan onun için bir anne modeli olan ve kendisinden yaşça büyük olan Henriette'ye aşık olmasıyla başlıyor. Henriette iki çocuğu olmasına rağmen bu aşkı geri çevirmiyor, zaten evliliği de onu mutlu etmiyor. Birlikte mutlu olduklarını sanıyorlar ve bu mutluluk için acı çekmeyi göze alıyorlar. Sonradan Felix aşkını geri çevirmeyen ama tam olarak karşılık da vermeyen Henriette'yi aldatıyor. İşin aslı ve özeti tam olarak bu. Yine de aldatılmasına rağmen Henriette ondan kopamıyor. Felix ise iki kadını birden idare etmeye çalışırken birini öldürüyor, birini kendinden soğutuyor. Kitap genel olarak güzeldi. Karakterlerin hepsinin aşık olduğunu söyleyemeyeceğim. Felix ilk görüştü hoşlanıp Henriette'ye tensel bir çekim hissetse de bu o aşk o kadar da alevlenmiyor. Henriette ise o ilk buseden sonra daha önce hiç düşünmediği cinsel yönünü düşünmeye başlıyor. Sıradan bir hoşlantı oluyor bu onlar için. Daha sonra Felix, Henriette'yle kaldığı sıralarda onun anaç tavırları onu Henriette'ye daha çok bağlıyor. Aslında annesiyle olan sorunları ve sevgisizliği Henriette'de buluyor. Henriette ise kocasında bulamadığı ilgiyi onunla tadıyor. Sonra Felix Henriette'de bulamadığı ilgiyi ve şehveti başka bir kadında tadıyor. Felix'in ailesinin ilgisizliği ikisinin de hayatını mahvediyor. Bu yüzdendir ki kitapta hiçbir zaman aşkı hissedemedim. İlgisizlikten doğan bir bağlanma biçimi tüm vücudumu ele geçirirken, aşk orada olmayan tek şeydi.
