Tarımda makineleşme ve köy yaşamının sade anlatımı.
Tali Apaydın' ın okuduğum ilk kitabı. Açıkcası toplumcu-gerçekçi anlayışla yazılan kitaplar çok da ilgimi çekmiyor. Roman bu anlayışla yazılan diğer romanlar gibi son derece sade ve akıcı bir dille yazılmış. Ama romanda önemli husus tarımda makineleşmenin üretimde sağladığı kolaylık. Arif ve Özler köyü sakinleri merkeze alınarak yazar tarım arazilerinin ekilip biçilmesi, üretimin zor yapılması, Türk köylüsünün makineye uzak kal ası, Arif'in ailesine tarlasını daha verimli kullanmak için traktör kullanmaya ikna etmesi ve harcadığı effort merkezde. Keyifli bir kitapdı. Elbette şimdi tarım arazileri makineleşme ile birlikte daha hızlı üretim sağlanıyor. Lakin yazıldığı dönemde makineleşmenin yaygın olmadığı bir dönem ve yazar bu sorunu gayet akıcı bir dille anlatmış. Tarlaların ekilip biçilmesi, köy ortamı son derece doğal olarak aktarılmış. Şahsen pek haşır neşir olmadığım bir tür. Yine de okuması keyifliydi. İyi okumalar!
...bu halkın yüzde sekseni hasta. Ya ruhsal ya bedensel, mutlaka bir yeri arızalı. Neden bu? Yoksulluktan, ağır yaşama koşullarından.
Canım #talipapaydın kaleminle çok geç tanıştım ama tanışınca da #türkedebiyatı alanında en sevdiğim yazarlardan biri oldun. Hele de köyü ve köylüyü anlatan yazarları ayrı bir seviyorum. Garip Osman, Ağ Osman ah ah... Tütün diye diye kendini heder etmeye değer miydi? İnsan yoksulsa, alım gücü yoksa kendini böyle paraliyor işte. Bir kesim zenginliklerine zenginlik katıyor ama diğer kesim de yoksulluklarına yoksulluk katıyor (yoksulluğa itiliyorlar) Onca çalışıp çabalamaya hak edilen değer verilmiyor Osman ne yapsın delirmeyip de?
Dönemin şartlarına bakınca yine eğitimsizlik söz konusu. Bir kesim yine ne yazık ki hacılar hocalar iyi eder hastamızı kafasında. Hekim kim ki? Para alıyor doğru, neden götürsünler. Köyden şehre varmak zaten zulüm ama eski kafalılık da hüküm sürüyor iste. Çok güzeldi. Çok beğendim.
#parlakmeltemkitapligi #keşfet #like
Köy Enstitüleri Üzerine
Ünlü enstitülülerden Talip Apaydın eseri İsmail Hakkı Tonguç’un “Enstitü’ye nasıl girdiniz, nasıl okudunuz, biriniz bunu anlatın.” sözü üzerine yazdığını belirtiyor. Bu ülkü Cumhuriyet’i topyekün köyden kalkındırmaktır. Yazar “Köylerimizden kim bilir ne kötü alışkanlıklar, kabalıklar getirmiştik ama burada yavaş yavaş yontulu kurtulacaktır.” diye anlatıyor giriş hikayesini. Sadece sırada alınan eğitimi değil kiremit üretmekten, tarıma, hayvan yetiştirmekten, keman çalmaya her şeyin öğretildiği yerdir Enstitü. Çalışmak, üretmek onlar için ibadet olmuştur. “Okul yaşamın bir parçasıydı. Biz karada yüzme talimi yapar gibi hazırlanmıyorduk, bizzat hayatı yaşıyorduk.” diye anlatıyor yazar. Ama ülkede başarılar cezasız kalmayacak ilk önce Enstitülü kızlara başlayacaktı saldırılar. Bin yıldır ezilmiş Türk kızının kendini kurtarma çabası yobazlara hayalinde olmadık sahneler kurdurtup halka zehir saçtırır. Çok partili hayatla birlikte gericiliğin alan bulması türlü iftiralarla Enstitüleri kapatma sürecine sürükler. Enstitülülerin bizzat kendileri, hocaları dahi bu kampanyalara oyuncak olur. Yazar cumhuriyetin yetiştirdiği en büyük aydın olan Hasan Ali Yücel’i “Yerinden kımıldamaz bir çarkın başına geçmiş, eğitim tekerini en uzak dağ başı köyüne doğru sürmüştü.” diye anlatır. Nitekim enstitülerin mezarını İnönü kazmış toprağı Menderes atmıştır. 27 Mayıs İhtilali sonrası rüzgar tekrar enstitü lehine dönse de artık her şeye çok geçtir. Türk köylüsünün aydınlatılma ülküsü gericilerin, ağaların, imamların, softaların ve politikacıların katline maruz kalmıştır.
Editör'den: Savaşa Hayır!
Tıs yok!
Arkadaşlar uyardı, yazımı yazmam gerekiyormuş. Ne yazayım diye düşünüyorum. Önemli bir edebiyat olayı oldu mu geçen ay? Düşündüm, yeni birkaç dergi falan, ama heyecan yok. Edebiyat aleminde anlayacağınız tıs yok.
Kendi imzamı da atarak, Edebiyatçılar Derneğinin bildirisini yayımlıyorum.
Savaşan Bir Dünya İstemiyoruz
Edebiyat insanın ve dünyanın çoğalmasından, savaş kısırlaşmasından beslenir.
Edebiyat insanın ve dünyanın ayrıntılarını ortaya çıkarır, savaş yok eder.
Edebiyat demokratiktir, savaş antidemokratik. Edebiyat dünya barışına hizmet eder, savaş silah tüccarlarına.
Edebiyat tüm insanların bu dünyadan eşit pay almasını ister, savaş ise güçlünün eline geçmesini.
Edebiyat dünyaya bir armağandır, savaş insanlık suçudur. Bu suçun bir parçası olmamak için savaşa hayır...
Savaşsız bir dünya için barış kültürü!
Edebiyatçılar Derneği
İmzası olan edebiyatçılardan bazıları:
Aysu Erden, Nalan Barbarosoğlu, Özcan Karabulut, Kemal Gündüzalp, Gökhan Cengizhan, Ferda İzbudak Akıncı, Mehmet Zaman Saçlıoğlu, Hüseyin Peker, M. Sadık Aslankara, Mehmet H. Doğan, Turhan Günay, Cem Erciyes, Semih Poroy, Ahsen Erdoğan, E. Bülent Yardımcı, Altay Ömer Erdoğan, Dinçer Sezgin, Erdal Öz, Namık Kuyumcu, Halil İbrahim Özcan, Hayri K. Yetik, Eray Karınca, Zeynep Aliye, İsmail Gümüş, Hüseyin Yurttaş, Zafer Doruk, Alper Akçam, Faruk Şüyun, Cihan Demirci, Sevgi Özel, Mevlut Kaplan, Hasan Özkılıç, Talip Apaydın, Sultan Su Akar, Ahmet Yıldız, Mustafa Şerif Onaran, Özgen Seçkin, Haydar Ünal, Orhan n Tüleylioğlu, Aydın Şimşek, Ahmet Günbaş.
211 syf.
·
Not rated
Orda bir köy var uzakta,
O köy bizim köyümüzdür.
Gezmesek de, tozmasak da,
O köy bizim köyümüzdür.
İlkokuldayken ne heyecanla söyletirdi öğretmenimiz bize bu şiiri. Boğazımız patlarcasına, avazımız çıktığı kadar, haykırarak söylerdik.Köy Enstitüleriyle tanıştıkça, onların dünyasına ayak bastıkça, ne kadar da anlam buldu benim için bu dizeler.
221 syf.
9/10 puan verdi
·
Liked
"Milletleri kurtaranlar yalnız ve ancak öğretmenlerdir. Öğretmenden, eğiticiden mahrum bir millet, henüz bir millet adını alma yeteneğini kazanamamıştır."
Mustafa Kemal Atatürk
"Köy Enstitülerinin kusurlarını bana verin, başarıları sizin olsun."
Hasan Ali Yücel
Birisi Cumhuriyetimizin kurucusu,
