Çocukları kandırmak öyle kolay ki…
Uzun zamandır incelemelere ara verdim. Sanırım okuduğum kitapların etkisini kelimelere dökmek artık daha da zor oluyor. Uzunca bir zaman üst üste başarılı yapıtları okumamanızı, araya çerezlik veya daha az başarılı kitapları serpiştirmenizi öneririm. :)
Kitabın başında baş kahraman genç, yakışıklı ve zengin baron Otto. 1 haftalık tatil için
Her büyüğün zamanında küçük bir çocuk olduğunu onun gözünden hayata bakmaları gerektiğini anlatıyor en başta..Yaşadığı anıların insana neler kattığını..Arkadaşlıkların ne değerli olduğunu,sahip olduğun şeylerin hem kıymetini bilmeyi hem onlar için endişelenmek gerektiğini gösteren Küçük Prens iyi ki yazılmış ve iyi ki tanışmışız..Büyüklerin sayılarla arası iyidir dediği yerde hayran oldum zaten kitaba...Bir evin ne kadar güzel ve büyük olduğunu onlara ancak 'şu kadar milyon değerinde bir ev' diyerek anlatabilirsiniz mesela.. Ya da çok meraklılardır değil mi 'Kaça gidiyorsun?','Kaç yaşındasın?','Kaç kilosun?','Kaç kardeşin var?' gibi sorular yöneltmeye..Bir çocukla başka ne konuşabilirler ki zaten...Ah büyükler!..Bazen onları da hoş görmek lazım onlar da zamanında bir çocuktu ne de olsa.. Keyifli okumalar diliyorum.
·
Not rated
Arkadaşlar kitap çok güzel aslında kitap çocuklar için yazılmış çünkü kitaba göre büyüklerin her Zaman işi vardır çok önemli işleri kitapta bir büyüğun çocukluğu var bütün büyükler Zamanında çocuktu ama bir coğu bunun farkında değildir kitap çok güzel bence boa yilanı jsjsjs okuyun benceee
Cengiz Aytmatov, insanlığın en masum hali olan çocuk karakterinden yola çıkarak çocukların insanlıktan ayrı birer varlık olduğunu bana gösterdi. Büyükler hayatın koşuşturmasında rüzgarda savrulup giden bir yaprak misali oradan oraya savrulurken çocuklar o rüzgarla eğitilmiş bir kuş gibi sonsuz semalara kanat açarlar.
Anne ve babası tarafından terk edilen bu çocuk, dedesiyle ve diğer aile dostlarıyla yaşarken henüz dünyadan bihaber iken tek mutluluğu hayal kurmaktır. Hikâyede belirli tipler de mevcut. Ama beni en çok derinden duygulandıran, masumluğun sembolü olan çocuktu. Mekan olarak şehirden uzak, kırsal bir kesim tercih edilmiş. Kitap beni çok duygulandırdı ve kitabı gerçekten çok sevdim.
Asef -i Hasret
Demir ilk gördüğü an da aşık olmuştur bir çift mavi göze..
Asi, hırçın karadenizin kızıydı Naz..
Tanıştıkların da iki ailenin düşmanlığını bilmiyorlardı ama pastayı beraber yemişlerdi..
Naz ‘ın en yakın arkadaşı Demirin kız kardeşi
Gülfemdi..
Bir gün konuşurken gerçekler ortaya çıktı ve iki ailenin birbirleriyle aynı ortam da bile olmaya tahammülleri yoktu..
Naz’ın babasının geçmişten alacakları vardı, ama araya giren büyükler orta yolu da bulmuştu..
Demirin annesi düğün alışverişin de öyle sözler söylemişti ki Naz’ın annesi nazı aldığı gibi eve getirmişti.. Düğünlerine günler kala babasının bir sözüyle Naz gitmiş ortalığı kasıp kavuran bir Demir bırakmıştı..
Demir ise geçmişi yakmış ama ordan geleceğine Defneyi sokmuştu..
Naz’ın teyzesinin yanına istanbula gitmesiyle magazine çıkan haberler artık iki aşığı sonsuza kadar ayırmış ve 5 yıl sonra birbirlerinin yüzüne bakabilmeleri için sırlar ortaya çıkmıştı..
Ne Naz artık Çocuktu ne Ona Aşık Demir…
İkisi kendi hayatlarını kurmuş ama bir gün onları yan yana getiren başka bir sevgi onları buluşturmuştu..
Devam edicek olan kurguyu heyecanla bekliyorum..
Bir dolu dünya..!
Zeze'yi ifade etmek için nasıl bir söz dizisi kullanmalı diye düşünüyorum da içimizden biri o sanırım. Evimizdeki küçük, ansızın camı çerçeveyi indiren komşunun yaramaz oğlu, okulda öğretmene kök söktüren o öğrenci... Ama yine de kendini etrafındakilere sevdirmeyi bir şekilde başaran "şeytan tüyü var" denilen o çocuk...
Dışarıya
