Zweig'in novellalarından okumayan yoktur galiba aramızda. Hepimiz mutlaka en az bir kitabını okumuşuzdur. Okumak istemeyen bile sırf merakından okur, bu yazar neden bu kadar çok okunuyor diye. Benim Zweig'in kaleminde en bayıldığım yanı hüzün kokuyor olması. Hangi hikayesini okursanız okuyun, mutlaka umutsuzluk, intihar, hastalık, ölüm ve bol bol hüzün sizi sarmalıyor.
Konusundan kısaca bahsedecek olursam, kendisine çok özel ve önemli bir konuda yardım isteği için başvuran zengin hastasını, istediği şeyi vermediği için geri çeviren bir doktorun pişmanlığı. Kısacası bu; ama o kısacık kitabın içinde neler barındırdığını ancak okuyarak anlayabilirsiniz. Amok Koşucusu'un ne olduğunu, doktorun gemide ne yaptığını, zengin hastasından neden böyle akıl almaz ve ahlaksız bişey istediğini, sonrasında yaşadığı pişmanlığı, hastasının en aciz anında yine ona ihtiyaç duyduğunu, verilen söze sadık kalınmak için neler yapıldığını okuyun ve neden Zweig'in en güzel kitabı dediğimi anlayın
Siz hiç bir bedenin iki büklüm olduğunu gördünüz mü, morarmış tırnakların boşluğu kavrayışını, gırtkakran çıkan hırıltıları, her bir organın kendini savunuşunu, her bir parmağın korkunç olana karşı direnişini ve gözlerin kelimelerle anlatılamayacak bir dehşet içinde açılışını??? Ben bir doktor olarak bunu sık sık gördüm. Ama bizzat kendim sadece bir kez yaşadım, birlikte yaşadım, birlikte öldüm yalnızca işte o gecede....
·
Not rated
Merhabalar haftaya güzel bir kitaplar başlamaya ne dersiniz?
“Dediklerini hala anlamıyorum.. Kaçmaya mı geldin, anlamadım? “
“Evet.“
“Hani kendini arıyordun.“
“E o da var.“
“ Kaçtığın kim peki?”
“O da kendim.“
“Kovaladığın?”
“Kendimden kendime kaçıyorum.”
ne yazsa okurum diyeceğim bir yazarla geldim. Gün geçtikçe sular altında kalan bir adadan
ARTIK KENDİN İÇİN || SERDAR VATANSEVER
#arkakapak
Kendi hikâyende verdiğin mücadele içinde artık değiştirebileceğin tek kisinin kendin olduğunu fark ettigin bir dönemdeysen
ve artık kendine iyi gelmek istiyorsan,
değiştirmeye çalıştıklarından artık
fazlasıyla yorulduysan ve artık kendine iyi
gelmen gerektiğine karar verdiysen bütün
bunlar su an bu kitaba denk gelmenin sebebi olabilir. Seans odalarinda yıllarca gözlemlediğim kadariyla insanin yeni
macerası "Artik kendim için.." dedigi noktada başlıyor.
Herkese, her şeye yeterince ödün verdim artık sıra kendimde diyorsan bence okuman gereken bir kitap. Bazı şeyleri artık görmeni sağlayacak sana faydalı önerilerde bulunacak ve eminim alacağın bir şeyler olacak bu kitaptan. Bana arkadaşımın hediyesiydi ve tam zamanında okuduğumu düşünüyorum. Videolarını sıkça izlediğim için ben kitabını da sevdim. Bunu bir terapi sayabilirsiniz.
Merhaba sevgili okur,
Tahrir Vazifeleri ile, İsmet Özel’in kalemini tanımak istedim efenim. Kitabı görünce, tahrir nedir, diye araştırdım. Arapça yazmak, kaydetmek anlamlarına geliyormuş. Son zamanlarda aklımı kurcalayan bir konu olduğu için ilgimi çekti. Sonra kitabın kapağına baktıkça bakasım geldi. Bol bol düşündürecek, hatta kısa devre
Çocuklar için yazan bütün yazarlar gibi, ben de kitapta toplanan yazılarımla sizlere öğütler vermek istedim. Ne var ki, bu öğütlerin veriliş bi çimi, başka büyümüşlerin çocuklara verdiği öğütlere benzemiyor. Ama gerçek yaşamımda, öz çocuklarıma böyle yapabildiğimi sanmayınız. Ben de, öz çocuklarıma, bütün öbür büyümüşler gibi davranıyorum. Çünkü, sanki aradan binlerce yıl geçmiş gibi, ben de çocukluğumu unutmuşum. Bu nun yanlış olduğunu bilsek bile, başka türlü dav ranmak elimizde değil.
Bu kitapta toplanan yazılarımda bişey daha yapmak istedim, o da şu: Ben büyükmüşüm de, siz de çocukmuşsunuz gibi davranmadım size. Kendim sizler gibi çocuk olamadığıma göre, sizleri de ken dim gibi büyümüş saydım. Sizi çocuk yerine koy madım, büyümüşler yerine koydum, ama yine de çocuk olduğunuzu gözden uzak tutmamaya çalış tım. İşte bunun için, bu kitapta neler yapmak is tediğimi, size açıklamaya çalışıyorum.
Yıllardır Okunmamış Hasretlere...
İlkbahar yağmurları vuruyordu başımı yasladığım otobüsün camına. Yağmur damlası temas ettiği nokta üzerinden iz bırakıp süzülerek yok oluyordu. Üzerinden kar beyazını atan toprağı yemyeşil çayırlar süslüyordu. Murat Çobanoğlu'nun "dağlar yeşillenmiş, yayla zamanı" dediği gibiydi doğanın tasviri. Kulaklık takmış, otobüsün zor bela
