Livaneli’den okuduğum beşinci kitaptı ve kapağını büyük bir hevesle açtım. Diğer okuduğum eserleri gibi beni içine çekmedi bu eseri malesef. Büyük bir beklentiye girilmeden okunur, ilk kez Livaneli okuyanlar bu eserle başlarsalar yılmasınlar, çok daha iyilerini yazmışlığı var.
Yaşayan en sevdiğim Türk yazarların başında gelir Zülfü Livaneli. Önceki incelemelerimde mutlaka bahsetmişimdir hayatından o yüzden bu kez es geçiyorum. Gelelim kitaba; gerçi içine bir şeyler sinmemiş sinmemek değil de çok uzun süreçte yazdığı bu kitabı başka dillere çevrilmek için tekrar okuma yaptığında eklemeler yapmak istemiş ve adını da değiştirip sanırım Fransızcaydı o şekilde yayımlamış. Fransızca öğrenesi geliyor insanın. Kahramanımızın adı Sami Baran. Kendi isteğiyle yurt dışına çıkıyor aslında kaçak yollarla ama belli bir siyasi suçu yok o dönemin koşul ve olayları gereği. Harika bir kurgu ve olay örgüsü ile orada edindiği arkadaşları kitap ilerledikçe ruhsal bozukluğunun sebebini, dönemin siyasi durumunu çok net anlıyorsunuz. Kitabı bir arkadaşının hikayesi gibi anlatan yazar kahramanın isteğiyle yazara anlatmadığı durum, olay ve hisleri kendisi de yazmış. Bazen hak verdim bu duruma bazen kızdım. Aynı olaya bakış açısı ve durum değiştikçe verilen duygusal tepkinin farkını görüyorsunuz kendinizde yarattığı. Kızdım belki yazar tek bir dilde daha düşünmeden yormadan verebilirdi. Ama tabi ki de harika bir kitap elinizden bırakmak istemeyeceksiniz. Sonunda aşkın insana neler yaptırdığını bu sadece insana duyulan değil vatana duyulan bir hayvana duyulan ya da yaratıcıya her neyse o aşkın yaptırdıklarını görüyorsunuz. Mutlaka tavsiye ediyorum.
Sami Baran-Filiz-Clara*
Herkese selam,
Zülfü Livaneli benim için ne yazsa okurum dediğim nadide yazarlardan birisi ve ne mutlu ki hala hayatta ve hala üretir pozisyonda.
Bir Kedi, Bir Adam, Bir Ölüm kitabına başlarken ne beklediğimi çok biliyor muydum ? sanıyorum hayır , müthiş bir beklentim var mıydı? sanıyorum hayır, tamamen Livaneli yazdıysa ben de okurum düşüncesiyle elime aldım. Daha doğrusu bildiğim bir kaleme sığındım diyelim.
3 Ocak günü nişanlısı Filiz ile arabada ileride oturacakları evlerine eşya bakmaya giderken saniyelik bir kurşun ile hayatları ters yüz olan Sami Baran, kitapta isimleri geçen tıpkı diğerleri gibi politik sebeplerle Stockholm’a sığınan bir mülteci.
O kurşun sonrasında yaşananlar, yaşananları yaşatanlar ve İsveç’in soğuk hastane duvarları arasında karşılaşmalar.
Livaneli’nin Stockholm’da yaşadığı dönemlerden esinlenerek yazdığını düşünüyorum. Fakat iyi bir eser ortaya çıkabilmesi için kendi hikayesi ile Sami Baran’ın hikayesini oldukça farklı tutmaya çalıştığı, hikayenin içine girmediği, öyle ki iki farklı ses ile yazdığı görülüyor. Bu iki ses ile yazılması benim oldukça hoşuma gitti. Doğruyu söylemek gerekirse Sami Baran’ın kendini anlattığı kısımları daha çok sevdim yani kitap benim için o bölümlerden oluşuyor diyebilirim.
Kitabı okumaya devam ederken; anadil baskısını, yalnızlıktan ve kendini çok fazla dinlemekten ortaya çıkan mülteci hastalığını, yaşanan işkenceleri, Stockholm’da yaşanan o gri ve basık havayı, halüsinasyonları, oluşturduğu iki adet finali, havada asılı kalan tek bir gözü, incelen ve çıtırdayan buz tabakasını ve otoyoldaki geyiği ve daha nicesini çok sevdim.
112 syf.
·
Not rated
Lirik Çıngılar, Şiar Dergi 36. sayı
LİRİK ÇINGILAR
“Çocuklar Nerde” isimli şiirine "Sana anlatacaklarım var/Otur" diyerek başlıyor Arif Ay. Biz de oturup şiirlerinden ve yazılarından onu dinliyoruz. Usta şair bize hikâyeler de anlatıyor ama Edebiyatçılarla Yüz Yüze isimli programda söylediği gibi yazdıklarını hikâye olarak tanımlamıyor. Ay yazdığı bu metinlere “Lirik
Seneca diyordu ki; 'Kötülük etmeyi istememek başka, bilmemek başkadır.'Yıllardır kötülük etmeyi istemeyen insanlardan kötülük gördük hepimiz ve kötülüğü hiç bilmeyen birine rastlayan görmedim .
Siyasetle uzaktan yakından ilginiz yokken bir gün nişanlınız yanı başınızda alnından vurularak öldürülür ve sözde darbeyle içeri alınırsınız. Suçsuzluğunuz anlaşılıncaya kadar geçen süreç ve serbest kalınca bu ülkeden gitmek isteği...Mülteci olmak... Yine bir Livaneli kalemi yine güzel...