İbrahim Gül'ün ilk kitabı "Hikâyeyi Hatırlıyorum", ilk kitabını çıkarmış bir yazarın bütün heyecanlarının hakkını verebilecek kadar güzel, iyi bir çalışma.
Profil resmimde güzel güzel tebessüm eden bu genç adam artık edebiyat dünyamızın bir parçası. "Edebiyat bu değil", denmiş olabilir İbrahim. Ama öyle değil. Çünkü edebiyat aslında bu. Labirentler, bulmacalar, muammalar değil. Bu. Yani 11 hikâye içerisinde anlatılan 11 insan demek edebiyat. Hangi tarzla veya teknikle anlatılırsa anlatılsın. Ben çok iyi biliyorum ki sen zaten teknikle değil, hislerinle yazıyorsun. Bu insanlar senin hayâl ettiğin insanlar ama, aynı zamanda bu insanlar biraz ben'im, biraz sen, biraz ötekiler, berikiler. Biz hepimiz bir araya gelip, birbirimize karışıp bu güzel hikâyelerdeki insanlara dönüşmüşüz. Artık bizler de bir hikâye kitabında kısım kısım, parça parça yaşayan insanlarız. Sen. Ben. Canan. Sami. Ne yazık ki Meryem. Ve hepimiz. Bu sebeple yazarımıza teşekkür etmek boyun borcu. Teşekkür ederim İbrahim. Teşekkür ederim kısık göz. Teşekkür ederim birbirine çarpan iki el, ve o asla susmayan kahkaha.
Kitapla ilgili uzun uzun yazacağımı biliyorsun, ben sadece bir giriş yapayım istedim. 1000kitap sitesine 2014 yılının mayıs ayında katılmışım. Tam 10 sene sonra senin kitabınla 1000. kitabımı okumuş oluyorum. Bu sayıya seninle ulaşmış olmak ayrı bir mesele, ayrı bir güzellik. Diyecek çok şey var, ama şu an değil...
Sevgilerimle...
