Küçük Adam'ın Romanı serisinin son kitabı. Avare Yıllar'da aşık olduğu genç kızı işlemişti. Burada ise o aşkı kızın gözünden izletiyor ve tabi aynı zamanda bu kızın hayatınıda işliyor. Açıkcası seriden biraz kopuk gibi bir kitap ama yinede güzel okunulur bir kitap.
Küçük Adamın Romanı serisinin başlangıç kitabı. Kendi çocukluk yıllarını ve babaıyla olan geçimini veya geçimsizliğini anlattığı roman. Gerçekten güzel bir roman zaten Orhan Kemal'in kötü romanına rastlamadım. İlgilenenler olursa da Küçük Adamın Romanı serisi Avare Yıllar ve ardından Cemile kitaplarıyla devam eder, son bulur.
Abartmıyorum Aytmatov, yola düşen bir ağaç dalının 30 küsur sayfa tasvirini yapsa insan sıkılmadan büyük bir hayranlıkla okur. Maalesef benim becerim onun yeteneğini tarif etmekte çok yetersiz. manzara tasvirleri, karakter derinlikleri muazzam.
Fakat edisyon yazarın hakkını vermekten çok ama çok uzak. Bu kitabın bu ebatlarda yayınlanması bile skandal bence. Hiç değilse kapak olarak, Seyit'in hikayede tüm detaylarıyla anlattığı resim birine çizdirilip kullanılsaydı. kimbilir belki bir gün yazarın tüm eserleri kuvvetli bir yayınevi tarafından, tek cilt, sert kapak, kendi tabirimle tuğla edisyon olarak yayınlanır.
Çok güzel iki öyküden oluşuyor ama çok dokunaklı,insanın boğazına yumruk gibi oturuyor.
97 syf.
8/10 puan verdi
Ana fikri 'açlık' olan bu kitap Orhan Kemal'in 'açlık' duygusunu bütün gerçekliği ve çıplaklığıyla sosyal hayata yansıtmış ve insanın sosyoekonomik durumunun gerek ailevi gerekse de birey üzerinde nasıl bir etki ve değişim yarattığını çok sade ve akıcı bir üslupla bütün okur kitlesine hitap edecek bir şekilde kaleme almıştır.
Hukukçu bir babanın milli mücadele sonrası hükümet ile ters düşmesi ile şekillenen bir olay ve bu olayın başkahramanı büyük oğlu. Kahraman bakış açısıyla yazılan bu eser ilk başta gerek olayın geçtiği Adana gerek Beyrut ve gerekse de kullandığı karakter ve tiplemeler yaşanılan dönemin sosyal, kültürel, ekonomik , etnik ve dini bütün yönlerini olduğu gibi eserine yansıtmıştır.
Ayrıca bu eser 'Küçük Adamın Romanı' serisinin ilk kitabıdır daha sonraki eserler ; Avare yıllar ve Cemile' dir.
Size hiç oluyor mu bilmem. Bazen bir kitabı bitirdikten kapağını kapatıp, gözünüz uzaklara dalar durursunuz. Aklınıza o romanda bahsedilen yerler, köyler, kahramanlar gelir, keşke yanında ben olsam, yardım etsem diye düşünürsünüz. Şu an ilk aklıma gelen Yüzüklerin Efendisi mesela. Ama bir de her Aytmatov kitabından sonra bu hisse kapılıyorum. Ve on paralık yazarlık tecrübemden soğuyorum. "Lan neden kasıyorum ki. Ne yaparsam yapayım asla bu adamın yazdıklarına benzemeyecek" diyorum.
"Sultan Murat" da böyle bir kitap. İşin garip tarafı, aslanlarla, kaplanlarla güreşen, olmadık entrikaları ortaya çıkaran, cesur, kuvvetli insanların değil, senin benim gibi sıradan insanların hayatlarından öylesine seçilmiş gibi duran bir kesit bu kadar mı güzel anlatılır. Kitaptaki soğuk okuyanın iliklerine nasıl bu kadar işler. Terlemiş hayvaların, ıslanmış otların ekşi kokusu genzinizi nasıl bu kadar yakar, baharın gelişine neden bu kadar sevinirsiniz anlamak mümkün değil.
Elips Kitap'ın gazete eşantiyonu gibi duran, iğrenç ötesi kapak tasarımı, küçültülmüş boyutları ve bu boyutlara sığdırılmış yazıları ile sunumu berbat ama çok lezzetli bir yemek gibi. Keşke yarın bir gün başka bir yayın evi sağlam bir formatta bassa. Hiç düşünmem tekrar tüm kitapları alırım. Nur içinde yat Aytmatov.