Mavi Köpeğin Gözleri, Gabriel Garcia Marquez'in 1947 ile 1955 yılları arasında kaleme aldığı 14 öyküden oluşan kitabı. Ancak kitap 1972 yılında yayınlanmış. Bundan da yazarın eserlerini iyice demlendirdikten sonra gün yüzüne çıkarmayı tercih ettiğini anlıyoruz.
Marquez eserlerinde metafiziği kullanmayı seven bir yazar. Bu kitaptaki öykülerin çoğunun ortak noktası ise ölüm teması. Özellikle çocuk yaşta ölümler ve ölenlerin hala dünya üzerindeki algıları, yazarın en önemli ilgi alanını oluşturmuş. Yine zamanın duruma göre akışkanlığı, duruma göre durağanlığı, göreliliği üzerine derin bir hayal gücüyle karşılaşıyoruz öykülerde. Marquez zamanla oynamayı seviyor.
Kurgu hikayeciliğini daha tercih eden birisi olarak, çok akıcı bulduğum hikayeler olmadı. On dört hikayenin içinden en fazla "Saat Altıda Gelen Kadın"ı beğendim. Yine "Macondo'da Yağmuru İzleyen İsabel'in Monologu" ve "Natanael'in Ziyareti" isimli öyküleri de etkilendiğim öyküleri oldu.
Çok akışkan ve sürükleyici öykülerle karşılaşabileceğinizi söyleyemem. Öykülerin çoğu, yoğun bir odaklanma ve algılama süreci talep ediyor. Örneğin bir otobüste, işte öğle arasında okunabilecek öyküler değil. Daha çok günün çekildiği, sessizliğin egemen olduğu akşam vakitleri için uygun bir kitap. Marquez'in yazarlık serüvenini takip etmek ve Latin Edebiyatını tanımak için önemi bir eser olduğunu düşünüyorum. Okumanızı tavsiye ederim.
Günlerdir okumuyordum. Bugün okumak istedim. Çehov okumak istedim; çünkü muhakkak komik, hatta gülünç karakterleri olan öyküleri olacaktı, bu karakterler lekesiz, pak bir pencereden akseder gibi görünecekti, onlar muhakkak beni tebessüm etmeye belki gülmeye zorlayacaktı, böylece günlerin sıkıntısı geçecekti bir nebze. Böyle düşünüyordum. Böyle de
Muhteşem bir kitap.konu her ne kadar biraz bilim kurgu türünü andırsa da gerçekleşmesi mümkün olmayacak olayları anlatmıyor.bu kitapta yazılanların belki tamamı aynı anda olmayabilir ama geçmişte ve günümüzde bir çok ülkede bu anlatılanların kısım kısım gerçekleştiğini veya hala yaşandığını,az çok tarih bilgisi olan veya dünya gündemini takip eden
Dikkat spoiler içerir!
Sait Faik, benim okurken kendimi mutlu hissettiğim hayatın kendisini ya da şöyle ifade etmem gerekirse hayatta yaşanan çoğu durumun habercisi olarak görüyorum onun kitaplarını.
Sait Faik'tan okuduğum ikinci kitap. Bu kitabında da olduğu gibi Adalarda seyahat edip balıkçılarla birlikte balık tutuyoruz. Bana göre bir yazarı
Yine güzel bir kitap bitirdiğim için mutluyum hem de bir çırpıda okuyuverdim. İçsel dünya, dış dünyayı gözlem ve birbirinden güzel 14 öykü. Olaylara farklı bakabilmenin hazzı. 80'lerde 90'larda çocuk olmanın izleri... Ana tema kalabalık içinde yalnızlık... Kalabalık içinde yalnız kalanlar! Bu kitap tam size göre... Ayrıca hayvanlar üzerinden topluma mesajlar da az değil...
Yazarı “Dar Zamanlar” üçlemesinin ilk kitabı olan aynı zamanda yazarın da ilk romanı “Ölmeye Yatmak” ile tanımıştım. Türk edebiyatında yenilikleriyle önemli yere sahip bu üçlemede işlenen asıl tema toplumun kadın üzerindeki baskı sonucu oluşan mutsuz kadınlardı. Yüksek Gerilim kitabındaki öykülerde de öne çıkan yine mutsuz kadınlar. Ağaoğlu kısa öykülerinde bilinç akışı, iç monolog ve diyaloglarla dönemin toplumsal bunalımlarını bu mutsuz kadınlar üzerinden okuyucuya yansıtıyor.
1950-1980 dönemi düşünüldüğünde hızla gelişen bir dünya var ama bu gelişmeye paralel olarak acaba kadın hakları da aynı hızla gelişebildi mi? Ataerkil ve erkek egemen bu düzende kadınlarımız ne kadar kendi kimliklerini bulup mutlu olabilirler? Her gün gelen kadın cinayetleri, namussuzların sözümona namus temizlemeleri, çocuk istismarlarının giderek artması bana bu konularda çok karamsar bir tablo çiziyor. Malesef mutsuz kadın ve çocuk öyküleri bu gidişle daha çok yazılacağa benziyor...
