Azra Erhat'ın Homeros destanlarına duyduğu aşkın itirafı gibi bir eserdir. Yazar, Gül isimli hayali bir gence, yani okurlara, bu destanların nasıl ele alınması gerektiğinden başlayarak coğrafyaya, Çanakkale Savaşı üzerinden bölgenin tekerrür eden tarihinden insanlık mirasının sahiplenilmesindeki felsefeye kadar bir sürü konu hakkındaki fikirlerini anlatıyor.
"Anadoluluk" kavramına da sahip çıkan Azra Erhat, İlion şehrindeki ağıt sahneleriyle yüzyıllar sonra Anadolu'da halen devam eden ölünün ardından dövünme âdeti arasında paralellik kuruyor; böylece kültürün ne derece süreklilik arzettiğini de gösteriyor. Bu sürekliliklerin daha da fazla farkına varmak için yazarın [book:Mavi Anadolu|17828394] kitabının da okunması gerektiğini düşünüyorum.
Ayrıca, İlyada ve Odysseia destanlarının da bir özetini geçiyor ki okumanızın üstünden çok geçmediyse bu kitabın o destanların özetini verdiği iki bölümü geçebilirsiniz.
Aslında bu kitaba söz konusu destanların başında yer alan ve çok iyi yazılmış önsöz bölümleri de eklense çok iyi olurmuş. Zira orada verilen bazı bilgileri bu kitapta bulamadığımı farkettim. Ayrıca bilim artık şu Odysseia'daki Polyphemos hikayesi ile Dede Korkut Oğuznameleri'ndeki Tepegöz hikayesinin neredeyse aynılığını çözse çok iyi olacak. Bu hikaye transferinin sırrının beni cezbetmediğini söyleyemem.
