Fyodor Mihailoviç Dostoyevski'nin ilk romanıdır. Eser, mektup-roman tarzında yazılmıştır. Rus edebiyatında sık sık karşılaşmakta olduğumuz ve her dönemin en belirgin sorunlarından olan yoksulluk vurgulanmak istenmiştir. Dönemin St. Petersburg'unu ve yoksulluk içinde bir toplumun talihsiz yaşam şartlarını göz önüne sunmaktadır. Yaşlı bir katip olan Makar Devuşkin, uzaktan akrabası ve biricik aşkı olan yetim kalmış, genç ve güzel Varvara Dobroselova'nın sıkıntılarına büyük fedakarlıklar göstererek çare olmaya çalışır. Yoksul insanların değişmez ve birbirine çok benzeyen kaderleri, çektikleri ortak acılar farklı karakterlerle okuyucuya aktarılmaya çalışılmış. Okuyup bitirdiğimde buruk bir his kalmıştı yüreğimde. Kitapta beni en çok etkileyen kısımı paylaşmak istiyorum. Devuşkin'in kaldığı odanın yanında bir aile yaşıyordu, ve söyle diyordu bu zavallı İNSANCIKLAR için;
"Odaları hep sessiz sakin olur, sanki içeride kimse yaşamıyormuş gibi."
Mehmet Akif Ersoy, Ağlarım Ağlatamam isimli şiirinde. Birçok eser okudum Dostoyevski'nin kaleminden, iki cümle ile özetleyecek olsam onu şairin bu dizelerini seçerdim.
Fyodor Mihailoviç Dostoyevski
İsmini bile saygılı bir tonla okuyor insan.
Oktay
783.jpg){kind=small}
