Ah ne desem bilemiyorum, en iyisi çocuk kitaplarını okumayı ne kadar çok sevdiğimden bahsedeyim. Mesleğimden dolayı çocuklara okumak için, ağır kitaplardan, yetişkinler dünyasından sonra soluk almak için, çocukluğun masumiyetini hissetmek ve hatta arınmak için çocuk kitaplarına başvururum( tabi bir de çocuk kitaplarının sadece çocuklar için olmadığını düşünüyorum.). Çocuk kitaplarını okumanın bize çocuklara özgü o yaratıcı bakış açısını kattığını düşünüyorum, hele ki bu güzel bir yazardan güzel bir çocuk kitabıysa. Samet Behrengi de bir öğretmen olarak çocukların dünyasını çok iyi anlıyor, saf yüreklerini çok iyi biliyor bence, kitapları da sanırım bu yüzden beni etkiliyor, tabi bir de meslektaş olmamızın da etkisi var kendisini sevmemde.
Gelelim Bir Şeftali Bin Şeftali'ye, masum iki yoksul çocuğun ve onlara en güzel meyvesini vermek için uğraşan güzel bir Şeftali ağacının öyküsü... Okurken doğanın saflığını, toprağın bereketini, güneşin sıcaklığını, suyun can katışını, hepsini bir arada hissettim. Bitirdikten sonra sıcağı sıcağına duygularımı dökme isteği uyandırdı, zaten hemencecik de bitti. Kitabın konusundan bağımsız olarak illüstrasyonlar çok iyiydi bence, kitabın havasına çok uymuştu. Umarım herkes bu kitaba kısacık vakit ayırır ve bu güzel eseri kendi ve tanıdığı çocuklar için okur.
Kendime ve herkese, içimizdeki çocuğu yitirmemek dileği ile.