Kıbrıs seyahatim sonrası kitaplığımda okunmayı bekleyen kitaplarım arasında görünce hevesle okudum. Sınırların böldüğü iki halkın yaşadığı coğrafyayı gördükten sonra kitabı okumak yaşananları hissetmek açısından oldukça etkili oldu. Kitap 1952-1956 yıllarında adada yaşayan yazarın anılarından oluşuyor. Ancak dilinin akıcı olmadığını belirtmeliyim. Kıbrıs'ta yaşayan rum ve ingilizlerin gözünden ada yaşamı ve enosis hareketlerinin başlangıcı ele alınıyor. Savaşın kazananının olmadığını bir kez daha anlıyorsunuz. Kıbrıs barış harekatının izleri daha çok taze. Bir çocuk parkı ile sınırın bölünmesi ve aslındaortak bir yaşama sahip iki halkın yaşamlarına tel örgüler ardından bakması çok kötü. Kıbrıs toprakları büyük acılarla sulanmış.
Okuma süreci yorucu ve zaman alıyor. Olayları takip etmek için dikkatinizin ve farkındalığınızın tetikte olması gerekiyor. L. Durrell'in okuduğum ilk kitabı; ama sanıyorum ki diğerlerinden de başlasam benzer düşüncelere sahip olacaktım. Zaman aldı okumam belki, cümleler kimi vakit yordu ancak yarım bırakmayı düşünemedim. Dörtlünün devamı da kütüphanemde ve okuyacağım. Tasvirleri gercekçi ve okurken yaşatıyor. Zihnimde Justine'i de Akdeniz'i de gayet etkili bir şekilde canlandırdı.
Lawrence Durrell'in dili farkettim ki beni yoruyor, Kıbrıs'ın Acı Limonları'na da başlamış, fakat devamını getirememiştim, bu kitabı da benim için biraz yorucu bir okuma oldu. Cümlelerin üzerinde iyice durmak, olayları bir puzzle'ın parçaları gibi birleştirmek gerekiyor okurken. En hoşuma giden tarafı, kitaptan buram buram gelen akdeniz kokusu oldu.