"...aşırılıktan kaçının kızlar, hiçbir şeyde aşırıya gitmeyin, hep mutedil olun."
"Dünya bir sahnedir oğlum, sıramız gelince çıkıp rolümüzü yaparız sonra selam vermeye fırsat bulamadan bir de bakmışız işimiz bitmiş."
Romanları ile tanıdığım #muratgülsoy un yedi öyküsünün yer aldığı bu kitaptan @mahiryesildal vesilesiyle haberim olmuştu. (3 yıl sonra ama neyse )
Alınacaklar listesine eklemiştim kitabı. Istanbul'da tesadüfen önünden geçtiğim bir kitabevinde de rastlayınca alayım dedim. İyi ki de almış ve okumuşum çünkü gerçekten çok severek okudum hikâyeleri. Özellikle de "Babanız Geldi" adlı hikâyeyi.
Ölümle yaşamın kıyısında arafta kalan düşünceler yumağından selam eden satırlar gerçekle gerçek üstü arasındaki gerilime işaret ediyor adeta.
Belirsiz, tekinsiz ve ıssız bir zihnin araladığı öyküler fantastik sularında geziniyorcasına zorluyor aslında okurunu. Nasıl olabilirliğe gidiyor akıl. Zamanın ve mekânın neresinde aslında insan dediğin?
Aklımda ilginç sorular dönüp durdu kitap boyunca...
Belirsizlik mi besliyor acaba tam olarak bizi? Anlamsızlık içerisinde anlam bulmaya mı meftunuz? Ya da her bulduğumuz aslında bilmeme, anlamama ya da mutsuzluk mu içeriyor? Zihnim yine taklalar atıyor. Bu yüzden kitap anlamlı. Rafa kaldıramadım...
Hikâye okumayı sevenler özellikle okumalı.
"Ömür dediğimiz yaşanan anların toplamından daha az bir şeyse? Çok daha az bir şeyse? Yaşadıkça azaltıyorsak bazı şeyleri..."
Murat Gülsoy’un yazarlık oyunlarını oynadığı ve bize kendi notlarını sunduğu bir defter resmen. Yazar anlatmıyor da hikayeleri, sanki öykülerdeki karakterler canlanıp hikayesini anlatıyor, kurgu ile gerçek dünya arasındaki o perdeyi aralıyor.
Ülkemizde keşfedemediğimiz o kadar çok eser var ki maalesef,ortaya çıktıktan sonra hayıflanmamak elde değil;Tabi bu eserlerin ortaya çıkmamasının en büyük nedeni,ülkemizde çok fazla eser çöplüğü olması bence. O kadar çok niteliksiz eser var ki,haliyle o eserler arasında o güzide yazar ve eserlere ulaşmak zor,öyle olunca da hemen bildiğin
Hayatımızın yönetimi
Kitabın yazım dili nefis, çok akıcı ve çok anlaşılabilir nefis bir yazı dili.
Keyifle okudum.
Hayatımızın yönetimi ; Hayatımızı anlarda aldığımız kararlar yönlendiriyor . O anlarda aldığımız kararlar da düşüncelerimizin eseri.
Bir süredir düzenli olarak her ay bir Murat Gülsoy eseri okuyorum ve inanın her ay başka bir yazar okuyormuş hissine kapılıyorum. Bu düzenli okumaları gerçekleştirirken eserleri rast gele seçiyorum ve her defasında yazarın hayal gücüne hayran oluyorum.
Ve Ateş Bizi Tüketiyor ise Gülsoy'un en sevdiğim eserlerinden biri oldu. Hem kurgusu çok etkileyici hem de içerisindeki hikaye. Daha evvel okuduysanız eğer yazarın Nisyan adlı eserini hatırlayabilirsiniz. Bu eserde de kendini arayan ancak kendini aradığının farkında olmayan alzheimer hastası yaşlı bir ağır ceza hakimine eşlik ediyorsunuz. Karaktere eşlik ederken yine eğer okuduysanız aklınıza Ben Ruhi Bey Nasılım? da gelebilir.
Yaratıcılık yönünden oldukça zengin bir eser olmasının yanı sıra yazarın dilinin sadeliği de romanın son derece sahici ve kolay okunur olmasını sağlamış. Son olarak eserin sonu da abartıdan ve yaşananları dramatik bir hale sokmaktan uzak olduğu için çok sevdim. Çünkü okurken de sürekli acaba bu hikayenin sonu nereye varacak diye düşünüyordum. Duygu olarak da okuru etkileyecek güçte olduğunu belirterek yazının sonuna gelmek istiyorum.
Herkese keyifli okumalar dilerim.
Murat Gülsoy un bu son kitabı 1914 - 1960 yıllar arasında yaşamış Ressam Vasıf in sanat hayatını bir belgesel niteliğinde kaleme alırken. Dönemin koşullarında ve Turkiyesinde özelde ressam genelde sanatçının olmanın zorluklarını ve nasıl ağır bedeller ödendiğini yazmış. Resimle ya da sanatla uğraşan bireyin ve insanin özgürleşme mücadelesinini içeren hikaye bence ileridee dizisi de çekilebilir.
