Gazap Üzümleri üzerine..
Gazap Üzümleri, Steinbeck'in okuduğum ilk eseriydi. Çoğu okurda olduğu gibi Fareler ve İnsanlardan gelmedim bu kitaba. Bu kitabı okurken, sanki orada Tom ile Rosasharn ile Ana ile beraber o badireleri atlatıyormuşçasına içim acıdı. Ailenin kendisi zor durumda olmasına rağmen yardıma ihtiyaç duyanlara el uzatmaktan gocunmaması, zaten zor durumda olan diğer insanların da benzer duygularla diğerlerine kucak açması, o hüzün ve zorluklar içinde bir sürü kayıp veren insanların aksine onlardan faydalanmak için binbir türlü strateji uygulayan bankalaşmış insanların sağır vicdanları. Bankalar ve bankalar uğruna çalışan insanların aksine yalnızca boğaz tokluğuna -hatta daha bile azına- çalışan insanların merhameti ve sevecenliği insanı düşündürüyor. Hâlâ bu dünyada iyi insanlar var ve onların iyi niyetlerini hiçe sayarak onları mahveden kötülükler. Her şeye rağmen temiz kalpleriyle acı ve açlıktan kırılmalarına rağmen bir umutla hayata tutunmaya çalışan bu ailenin yaşadıklarını Steinbeck'in kaleminden okumak bu kitabı benim için unutulmaz kıldı. Söyleyecek çok şey var bu kitap üzerine fakat okuduktan sonra söylenecek şeyleri duymaya gerek kalmıyor çünkü zaten onları hissediyorsunuz. Açıkçası, benim dünya klasikleri macerama ilk başladığım zamanlarda okuduğum ve aklımda unutulmaz bir yer edinen kitap Gazap Üzümleri.
Başlangıçta sıkıcı bulsam da sonrasında olayların içerisinde sürükleniyor hissettim. Tüm sıkıntılar bir bir yaşanırken ailesini bir arada tutmayı kendine görev edinmiş ana gerçekten takdire şayan idi. Her filizlenen umudun nasıl kökünden söküldüğünü gördükçe olayların başkahramanı gibi hissediyor insan kendisini. Gayet sürükleyici ve her bir cümlesi ders niteliğinde olan bu kitaba hayran kaldım. Yazarın Fareler ve İnsanlar kitabı ile pekişmiş oldu. Okuyun okutturun..
İNCİ
Yazar: John Stainbeck
"Derler ya, insan asla doymak bilmez diye, yüzünü verseniz ille de astarını ister diye. Bu sözler insanı kınama amacıyla söylenir, oysa insan soyunun en büyük yeteneklerinden biri, onu elindekiyle yetinen hayvanlardan üstün kılan bir yetenektir bu."
♡
Herkese Merhaba
Bugün sizlere kazanç hırsının
Doğa ve İnsan.
John Steinbeck kitaplarını bahar ve yaz aylarına çok yakıştırırım. Bana kitapları küçük kasabalarda çiftlik hayatı süren ailelerin filmleri gibi gelir, okurken gözümde canlandırırım.
Bu kitap John Steinbeck'in olay örgüsünden çıkıp gözlem yeteneğiyle yazdığı, romandan ziyade bir gezi kitabı kimliği taşıyan bir eserdir.Doğayı ve insanı öyle güzel tasvirler ki, karmaşayı ardınızda bırakıp karavanla o kasabalara yolculuk yapasınız gelir. Özellikle Amerikan milliyetçiliğine dokundurmaları kitaba hafif de eleştirel bir nitelik kazandırmıştır.
Kitaptan Gazap Üzümleri,Bitmeyen Kavga gibi olay örgüsü beklemeyin. Daha çok gezi türündedir.
Tavsiye ederim.
DAHA KÖTÜ NE OLABİLİR DEDİKÇE DAHA KÖTÜSÜ GELİYOR
Kitabımı kaybetmem nedeniyle aylardır okuyamadığım ve sürünen son 50 küsür sayfayı okumanın mutluluğu içerisinde olsam da kitap tabiiki ağır dram içeriyor.
Kitap, 19. Yüzyılda İrlanda’da patatese bulaşan bir virüs nedeniyle yaşanan patates kıtlığı ve bunu akabinde meydana gelen kötü olayları, talihsizlikleri, farklı kayıpları anlatıyor. Yok artık daha ne kadar kötü şey yaşayabilirler dediğim her noktada daha fazlası geldi. Kıtlık benim İrlanda Edebiyatından okuduğum ilk kitaptı. Bu nedenle İrlandalıların yaşamları hakkında da fikir edinmeme vesile oldu diyebilirim.
Kıtlık’ı okurken sık sık Gazap Üzümleri ve Şikago Mezbahaları kitaplarının aklıma geldiğini eklemek isterim. Beni en çok etkileyen oturup ağladığım kitap Şikago Mezbahaları idi. Belki belli aralıklarla da olsa benzer konuları işleyen bu üç kitaptan biri olan Kıtlık beni Şikago Mezbahaları kadar etkilemedi. Bunun nedeni olarak belki artık bu konulardaki etkilenme çıtamın yükselmesi veya güncel hayatta yaşanan ağır insanlık dramlarına şahit olmam olabilir. Çünkü düşününce Gazze’de ve Filistin’de yaşananların bu kitapta yaşananlardan fazlası var eksiği yok.
Son olarak İrlanda’da yaşanan bu patates kıtlığı zamanında Osmanlı Devleti’nin buraya yardım gönderdiği biliniyor. Hatta yaşlı İrlandalılara bunu sorduklarında neredeyse hepsi bunu biliyorlar ve Osmanlı Devletine teşekkür ediyorlar. Onlara olan minnetleri nedeniyle de biz Türkleri seviyorlar.
Kıtlık okunması gereken bir kitap mı derseniz evet derim. Ancak diğer 2 kitabı da okumanızı ve bu şekilde karşılaştırmanızı tavsiye ederim.
Kapitalizmi iliklerine kadar hissettiren bir başyapıt. Kitabı okuyunca her sene pamuk,fındık,sebze tarlalarına mevsimlik çalışmak için giden binlerce çoluk çocuk geldi aklıma. Elbette bu kadar yoğun yaşanmıyor ama benzer hayatların yaşandığı coğrafyalardan biriyiz.