spoiler var mi emin degilim
tam puan vermeli miydim emin olamadim ama vermeyecegim galiba. benim favorim bu kitap oldu.
kadinin olay orgulerini bayagi begeniyorum, sanirim uc incelemenin ucunde de bundan bahsettim, o kadar begeniyorum hani.
ustelik bu kitapta cardan daha coktuuuuu!!
yilan olayini beklemiyordum ama sanirim beklemem gerekirdi. serinin sonunu da begendim.
375 syf.
10/10 puan verdi
Vakit ayırıp okursanız sevinirim 1k :)
Belki biraz öfkemi kusmuşçasınına bir inceleme olacak ama bunları bir yere yazmam gerekliydi :)
Kitaba başladığım dönem her şey üstüne geliyor gibi olmuştu. Halbuki bir şeyleri göz ardı etmediğim zamandı. Gerçekten düşündüğüm, hayatın toz pembe olmadığını fark ettiğim zamandı. Belki de çoğunluk 'corona' virüsü dolayısıyla kendini şanssız
"Hangi çukurdan çekilip çıkarıldığını hatırla.”
-Kulenin İçinden Sesleniş-
Molloy'u bulunca onunla ne yapacağız?
Zamanın ihtiyar bir kaplumbağanın sırtında ilerlediği uzun bir gece boyunca bu soruyu düşünüp durdum.
Hayır, hayır aslında zaman, ekinleri hınçla oradan oraya savuran bir rüzgâr gibi hızlı adımlarıyla ilerliyordu.
Üretebilecek milyonlarca cevabı vardı zihnin. Asıl cevap ise beş
“Ben His Alatav,” dedim olaylara en başından başlamayı tercih ettiğimde. “Babasının yıkılmaz kalesi olmak için küçüklüğünden itibaren türlü türlü eğitimlerden geçmiş bir kız çocuğu olarak yetiştirildim. Ailemin planlı ölümünden sonra askeri savunma birliğinin kalbi olan KALE’ye alındım ve bir asker olmak üzere eğitildim.”
Aynadaki aksim beni
Bu kitabı okurken kendimi çok şanslı hissettim. 70li yıllar benim için çok geçmiş ve mazi bir zamandı sanki. Eski zamanları dinlemek çok hoşuma giderdi. Bu kitabı, bu yüzden uzun süredir okumak istiyordum. Beni maziye götürsün diye.
Kitabı okurken anladım ve farketim aslında bende ucu ucuna yetişmişim çocukluğuma, çocukların çocuk olduğu zamanlara okuduğum bir çok oyunu bende oynamışım benim çocukluğum tableten telefondan uzak geçti zaman geçtikçe ve bu kitabı okudukça daha çok anladım.
Kendi çocukluğumun kıymetini daha çok anladım. Şuan ki çocuklara bakınca daha çok farkediyorum; aslında bu teknoloji bizi kültürümüzden, bizi yaratıcılığımızdan çok uzaklaştırdığını şuan bazı çocuklara dönüp bakınca beraber oynamayı bilmemeleri o kadar oyuncağa rağmen oynamayı bilmemeleri çok üzücü.
Gerçi bunun için aileleri çok suçlamamak lazım. Şuan sokaklar çocuklar için çok tehlikeli.
Çocukluğumda ne kadar şanslı olduğumu şuanki çocukları görünce daha çok anlıyorum.
Aslında bende 70li yılların içinden geçmişim...
Bizi maziye götürecek bir kitap okumanızı tavsiye ediyorum..
160 syf.
9/10 puan verdi
Ferrante'nin belki de en sevilmeyen kitabına ben aşık oldum... Yazarın ilk kitabıymış, niye bu kadar çok sevdiğimi, okurken bana hissettirdiklerini anlatmaya çalışacağım.
Kitap Delia'nın annesinin cenazesinden başlıyor. O cenazeden sonra Delia'nın zihninde ve eski evlerine giden yolda annesini keşfedişine, daha doğrusu tekrar
