İşkencede ölen annesinin intikamı için yıllarca bekleyen ve beklerken de tarihte zulüm görmüş, işkence görmüş, kadın direnişçilerin hikayeleriyle bezenmiş, kaleminin kuvveti her kelamda belli olan yazarın, okurken boğazınızda bur yumru bırakacak güzel mi güzel romanı. ..
Bizler aslında birer #filistinliyiz birer #arakanlı ya da #afrikada sömürülmüş bir Müslüman, hatta #bosnahersek de soykırıma uğrayan #cecenistan da direnen musluman...
Kısacası dünyanın herhangi biryerinde herhangi bir şekilde zulüm gören, işkenceler altında can veren , yaşadıklarını tahayyül ettikçe iç daraltan ayaklar altında onuru çiğnenen hiç mesabesine konulan kac musluman kardeşimiz varsa onlar olmalıydık, olamadık....
Sen bizleri bir eyle diri eyle , hakiki bir mümin eyle ya Hak
AFFET
Herkese Merhabalar...
Sizlere geçen ay canım kızlar ile okuduğum ama yorum atma fırsatını yeni bulduğum bir kitap ile geldim.
Ve evet bu kitap benim ilk Ayşegül Çiçekoğlu kitabım.
O yüzden bende olan yeri ayrıdır.
Veee evet 2. defa kızlara eşlik etmek için okudum.
Her kitabı tekrar tekrar okunur öyle de naif öyle de güzeldir.
Yazarın bir
·
Not rated
Ayşegül Çiçekoğlu'nun "9.15 Vapuru" adlı romanı, okuyucuları İstanbul'un büyülü atmosferine davet eden, duygu yüklü bir hikaye sunuyor. Kitap, günlük hayatın koşturmacası içinde sıkışıp kalan insanların hikayelerini anlatırken, aynı zamanda İstanbul'un eşsiz güzelliklerini ve kültürel zenginliklerini gözler önüne
Muhabbet tek taraflı olunca duvar taşla değil, gözle de örülür.
Yazar, eserleri aracılığıyla bizlere aktardığı kendine özgü olan dünyayı ifade ederken tesirli cümleleriyle birlikte dikkatin yanına rikkati de özenle eklemeyi biliyor. Yazarın eserlerinde bu iklimi genel olarak hissetme imkanı var.
Kalbin Arka Odası eserinde de kitabın derinliğinden olsa gerek öyle bir çırpıda okuyup geçilmeyecek okuyucuyu ara ara mıknatıs gibi çekecek cümlelerin varlığını söylemek mümkün. Cümleler ki altı çizilesi, sonra tekrar tekrar okunası türden. İnsanın kendisi için alacağı ve pay edeceği çok güzel cümleler var. "Arka Odalar" yazarın da ifade ettiği gibi çok şey barındırıyormuş.
Eser genel manada günce ve deneme türüne yakın sayılabilecek bir türde bilinen roman türünden epeyce uzak, olay yok denecek kadar az fakat bu eseri okuyan kişi yazarın tavsiyelerinden istifade edebilir.
Okuyacak ve istifade edecek olanlara keyifli
okumalar dilerim.
HİZMETÇİNİN SIRRI
FREIDA McFADDEN
334 SAYFA
Bu mükemmel evin tek bir kuralı vardı:
Sakın kapalı kapıların ardına bakma...
Millie'nin macerasına kaldığımız yerden devam ettik sevgili Ayşegül ile Canım benim seninle okumak büyük keyifti, çok teşekkür ederim. Her iki kitabın sonunda da aynı düşünceler ve hislerde olmak çok değerliydi. Daha nicelerine birlikte diyelim.
Yeni macerasında bir üniversite öğrencisi olarak çıktı karşımıza Millie. Sosyal Hizmetler uzmanı olmak için okumaya karar veren genç kadın, şiddet mağduru kadınlara bu şekilde el uzatmayı planlanmıştır. Elbette masraflarını karşılamak adına çalışmak zorundadır bir yandan da.
Bildiği tek iş olan hizmetçiliğe devam ederken, olaylı ayrıldığı son iş yerinin ardından büyük bir şirketin CEO'su olan Douglas Garrick iş görüşmesine çağırır Millie'yi ve hemen işe kabul edilir. Harika bir çatı katında yaşayan Garrick çifti için temizlik ve yemek yapacaktır. Uyması gereken tek kural ise evin hanımı Wendy'nin odasına girmemek ve onunla asla konuşmamaktır. Bu gizemli kural başta garip gelsede para kazanmak zorundadır ve kabul eder. Ta ki bir gün Wendy'nin odasından gelen ağlama sesini duyana kadar...
Olaylar bu şekilde başlayıp son hız devam etti Millie ve bizim için. İlk kitaba göre daha heyecanlı bir maceraydı bizce ve bu kitabı daha çok sevdik. Akıcı, kolay okunan dili ile yoğun okumalarınız arasında bir mola olabilir bu seri.
LÜTFEN KİTAP OKUYALIM!!!
96 syf.
·
Not rated
Kitap 17 öyküden oluşuyor. Eksik kalmış insan hikayelerini içeriyor. Her öykü birbirinden güzeldi ve en beğendiğim öykü Dünya Atı oldu. Öykülerin giriş cümlelerini çok etkileyici buldum. Öyküler kısa, farklı kurgulanmış, etkili bir dile sahip... Öykü okumayı seven herkese tavsiye ediyorum.
Dünya; okyanusta yüzen bir tahta parçası mıdır yoksa kelimelerin üzerinde yüzen, harflerin manalara dokunarak ilerlediği bir hazine sandığı mı? Bir göç katarı mı? Bir kirli gemi mi? Biz, bir yüzüşü mü, bir göç katarını mı seyrediyoruz, durduğumuz çağdan? Dengemizi kaybetmemek için bir seyre mi tutunuyoruz böyle?
