Ve o gemi o semte bir daha ne zaman uğrar bunu kimse bilemedi... Tabi, çekilen açlıkları, yoksullukları, sefaletleri de... Herkes koşmaktan etrafında olup bitenleri görmüyor, düşenleri kaldırmayı unutmuş gibiyiz. Fakat yine de, kendi düşse bile kendisinden daha kötü olduğunu düşünüp onlara yardım elini uzatan biri var. Peki ama elinde yokken
Hayattaki en büyük gayesinin yazar olmak olduğu bir gencin, kasvetli bir tavan arasında başlayan macerasına tanık oluyoruz bu kitapta. Kitap içerisinde bu kişinin, amiyane tabirle yaptığı serserilikleri de geleceğe dair umutlarını da hayal kırıklıklarını da yaşamış olduğu sefaleti de yazarın yarattığı kurgu dünyasının bir parçasıymışçasına yaşıyoruz.
Genç bir adamın hayata tutunma mücadelesini anlatıyor. Bu genç adam aynı zamanda yazar olmak isteyen biri ve yazdığı bu yazılar tek geçim kaynağı. Yazdıklarını yayınlatabilirse yemek yiyebiliyor bir yerde kalabiliyor, aksi takdirde banklarda yatıyor. Roman tamamen bu adamın psikolojisi üzerine kuruludur. Bu adam kendisi aç olduğu halde kendisinden
Açlığı gerçekten tatmadan ana karakterin bu kitapta yaşadıklarını empati etmek gerçekten çok zor. Bu kadar aç olmasına rağmen onurlu bir insan olarak yaşamaya çabalaması takdire şayan. Bunun dışında kasaptaki artık kemiği alıp onu yemeye çalışması ne kada çaresiz bir durumda olduğını gösteriyor. Bu kısım gerçekten insanın içine dokunuyor. Çünkü kasaptan kemiği isterken bile köpeği için aldığını söylüyor, kendini kötü durumda göstermemek için. Sonra bu kemiği yemeye çalışıp başaramıyor, ağlıyor, inliyor, Tanrıya şikayet ediyor, ona meydan okuyor. Oysa yapmak istediği sadece yaşayabileceği bir çatı, yemek ve yazarak hayatını sürdürebilmesi için kağıt ve kalem. Onurlu bir yazar olabilme yolunda başarısız olan bir adamın acıklı bir öyküsüydü okuduğum. Fakat kitapta karakterin aç oluşunun tanımlanması, yaşadıkları çok yavaş ilerliyordu ve bazı yerlerde aynı şeyler sürekli betimlendiği için sıkıldığımı söyleyebilirim. Bunun dışında, yazarın yaşadıklarının gerçekten insanın içini acıtmasına rağmen kitabı tatmin edici bulamadım.
Kitabımız başlarda sıkıcı gelebilir!
Ünlü bir Yazar olma yolunda ilerleyen bir adamın çaresizliği, açlığı, sefaleti göz önünde bulunduruluyor. Hangi kapıya giderse gitsin ardına kapatılmıştır, yüzüne bir kez bile tebessüm edilmemişti. Ve sokaklarda hayatını güç bela idame ettirmeye çalışan bir hayalperesten başka birisi olamamıştı.
Yüreğimi burkan hikayesi beni çok yaraladı..
Knut Hamsun'ın açlık kitabını çok beğenerek okumuştum. Bu kitabını da beğenirim ümidiyle aldım, ondan tamamen farklı bir tarzda yazılmış, bir aşkı anlatıyor. Sanırım çeviriden kaynaklı yer yer anlamada güçlük çektiğim bazı devrik cümleler oldu. Kitap sonlara doğru beni daha çok içine çekti. Sanki hayatımızın bir döneminde hepimiz Victoria ve Johannes olmuşuz gibi hissettirdi. Bazı şeyleri söylemek için geç kalmamamız, bazen gururumuzu bir kenara bırakıp gerçek hislerimizi anlatmamız gerekiyor. Ben beğendim tavsiye ediyorum.
