381 syf.
10/10 puan verdi
Bazı romanlar oluyor, okurken de bitirdikten sonra da uzun süre etkisinden kurtulamıyorsunuz. Günlük hayatınıza devam ederken aklınıza bir anda o romandan birileri ya da bir sahne gelebiliyor. Bu tür romanlar ya genelde gerçek olaylardan alınmış ya da otobiyografik çizgiler taşıyan şeyler oluyor. İşte o romanlardan birisini yeni bitirdim ben;
Bütün anneler, annelerin en güzeli,
Sen, en güzellerin güzeli.
Onüçünde evlendin,
Onbeşinde beni doğurdun,
Yirmialtı yaşındaydın,
Yaşamadan öldün.
Sevgi taşan bu yüreği sana borçluyum.
Bir resmin bile yok bende,
Fotoğraf çektirmek günahtı.
Ne sinema seyrettin, ne tiyatro.
Elektrik, havagazı, su, soba,
Ve karyola bile yoktu
Tortu, Selçuk Baran'ın dördüncü öykü kitabı, benim ise tanışma eserim...
Behçet Necatigil, öykücülüğü için "Keskin, belirgin çizgilerden kaçınarak, dikkat isteyen, belirsiz yaşantı parçalarını birleştiriyor; çağrışım ve yorumlara açılma gücü için okuyucudan katkılar bekleyen bir 'iç hayat' görünümleri çiziyor" saptamasında bulunmuş.
Çoğunlukla öykü kitaplarında farklı hikâyeler anlatılır. Tortu'da yazar, bir öyküyü beş farklı bölümde incelemiş. "Ablam, Arif Hikmet Bey, Konak, Zekiye,Tortu" bölümlerinden oluşan eser baş karakter Halim'in hayatını anlatıyor.
Tortu, hayatı anlatıyor aslında... Hüzünleri, mutlulukları, kayıpları, beklentileri, umutlarıyla yaşadığımız ya da yaşanılan hayatları anlatıyor... Ucundan, kıyısından herkese dokunan hayatları...
Bazı eserler daha ilk sayfasından itibaren sarıp sarmalar ya, içine alıverir hani.. hem merak eder hem bitmesin istersiniz sayfaları çevirdikçe, işte Tortu onlardan biri... Yazarın naif ve hüzünlü kalemi yazılanları derinden hissettiriyor.
Elimizde kalanlar yaşadığımız günlerin bir tortusudur. Şu gün ne veriyor, bilmiyoruz. Yıllar sonra tortusunu tadınca bileceğiz. / Sayfa 97
Pek çok yazarın övgüyle üstünde durduğu, ancak günümüz okuru tarafından daha fazla keşfedilmeyi bekleyen bir yazar Selçuk Baran.
Ben, geç de olsa tanıştım ve çok sevdim, kesinlikle diğer eserleriyle de buluşacağım. Kitap raflarındaki birçok eserin arasından elini uzatıp tanışmayı bekledi bu güne kadar belki de.. ben o eli tuttum ve çok mutlu oldum...
Haydi sıra sizde... Sevgiyle...
İnsan Olma Çabası
Sayfa sayısı az lakin bana göre yüzlerce sayfa sayısına bedel bu 94 sayfalık eseri yorumlamaya nerden, nasıl başlayacağıma bir türlü karar verememekle beraber beni son derece etkileyen giriş satırları ile başlamaya karar vermiş bulunmaktayım.
Çirkinim. Korkutan bir çirkinlik bu. Bana acı veren bu itirafla başlamak istiyorum öyküme.
Bu giriş
İnsan... İn-san. İki hece. Sadece beş harf. İyeliksiz, zarfsız.. zamansız.. Ama.. Aması vardı işte. Yalnız gibi görünen, aslında o kadar kalabalık bir varlık ki insan.
Umutları var, mutlulukları, hüzünleri, sevinçleri... Kederleri var, sonra başından aşkın dertleri.. Güldükleri, ağladıkları, sustukları, bağırıp çağırdıkları. Sevdikleri
Hiçlik ya da Her Şey
Siz ne kadar isteseniz de okumaya daha sonra devam etmeyi, kitabın kendisi öyle bir sarmalıyor ki içinizi. Evet, içinizi.
Açık açık verilmese bile alınabilen fikirler, almak istediğimiz seçilerin olduğu satırlarda gezindi gözlerim. Beni kucaklayan, bana tanıdık edasıyla sımsıkı sarılan o satırlar... Ama bir yabancının kalemiydi bütünlük... Acılar,
