Herkesin ve her şeyin bir sebebi var. Marya'nın kabuslarının, Olga'nın korkularının, Piyotr'un ölümünün, Kasyan'ın kalpsizliğinin ve en çok da Vasya'nın sebepleri var. Ya manastıra ya da eve kapatılmak istenen bir çocuk. Özgür olmaya çalışıyor ve hatalar yapıyor. Okurken her seferinde kızamayıp sonunun kötü olmamasını umduğum hatalar. Yetişkin insanların yaptığı hatalar var, korkudan ve inançtan kaynaklanan hatalar. Ama ulan Konstantin... Yansın sarı saçlarının alayı, su veren itfaiyenin hortumunu ... Allah belanı versin. Ölmeni ne umutlarla bekledim ama göremedim. Bu yüzden çok üzgünüm.
Ama onun dışında çok mutluyum. İlk kitabı büyülü bir hayal aleminde hikâye kitabı okur gibi okudum. Bu kitabı heyecan içinde kıvranarak bir solukta okudum. Her şeyine âşık oldum. Mükemmeldi.
Işık hızında ilerlemeyen, bütün karakterlerin 2 sayfada gözümüze sokulmadığı, kendi dünyası içinde tutarlı ve mantıklı bir fantastik kitap okumayalı herhalde on yıl falan olmuştu. Şükürler olsun ki fantastikten sonsuza dek tiksinmeden önce bu kitaba denk geldim.
Olaylar, karakterler, mekan, masallar, betimleme ve dil -bu kitapla ilgili her şey- mükemmeldi. İlk sayfadan itibaren Rusya'da orman diyarına ışınlandım ve kitap bittikten sonra bile çıkamadım.
Acaba sadece ben mi böyle hissettim dediğim bir şey var, kitaptaki hiçbir karakterden nefret edemedim. Anna'dan bile... Her karakterin iç dünyası, düşünceleri öyle güzel anlatılmıştı ki kötüleri bile anladım.
İlk kitabı okur, diğer kitaplara başlamam diyordum ama belli ki öyle olmayacak. Kitaptaki asıl olay çözümlense bile merak ettiğim pek çok şey var. Diğer kitapların gerçek tarihle birleşecek olması da heyecan verici.
Ve son.. üzülerek.
Ah Vasya! Üçüncü kitap tam bir kaostu. Hız kesmeden, durdurak bilmeden devam etti ve bitti. Üzüntüler, sevinçler, kavgalar, savaşlar, ve upuzun yollar. Vasya yine rahat durmadı ve yine başını binbir belaya soktu. Tabiki artık bir yetişkin ve artık ipler onun elinde. Vasyayı hiç bu kadar güçlü görmedik. Kitap genel haliyle harikaydı. Neden bilmem ama sonu çok açık kaldı. Sonrasında ne oldu, neler yaptı anlatılmadı üstünkörü bir son olmuş yada ben üzüntüden böyle düşünüyorum. Büyük büyükannesinin yanına gitti mi neler öğrendi atlar ne oldu tabiki solovey beybim için çok mutlu oldum ama diğerleri ne oldu. Molozkoyla ne yaptılar biraz orada biraz burada derken neler oldu :)) Allah'ım muhteşemdi ama biraz daha uzamasını ve anlaşılmasını isterdim ne diyeyim doyamadım!! Belkide yazar hayal gücümüze bırakmıştır. Yine gözlerimin dolduğu sinirlendiğim kızdığım üzüldüğüm ve sevindiğim bir çok şeyle beraber mutlu sonsuzluğa ulaştık galiba. Emeği geçen herkese teşekkür ediyorum.
Geldik ikinci kitaba. Yine soğuk bir Rusya yine Vasya ve maceraları. İlk kitapta ailesini kaybeden ve gezgin olmaya karar veren o minnak çocuk artık bir genç kız! Vasya Molozkonun ikaz ve itirazlarına rağmen yola güçlü aygırı Soloveyle çıkıyor ve olaylar olaylar. Amacı abisini ve ablasını görmek olan Vasya daha bir çok kişiyle tanışıp başını belaya sokup sonunda istediğini de elde ediyor ama nasıl! Yaptığı hatalar, yanlışlar ve yaşadığı onca şeye rağmen ayakta ve güçlü. Ahh solovey tatlı bülbülüm... Bir çok üzücü olaylar oldu çok kızdım, çok perişan etti beni. Yine de severek okudum. Mükemmel bir kurgu . Son kitapta görüşürüz. Devam edin..
Soğukların başında maceraya başladığım mükemmel eserin incelemesini baharın başında yazmak varmış. Tüm seriyi bitirip öyle yazmak istedim. Nereden başlayacağımı da bilemedim ama gerçekten soğuk, zayıf ve gerçekten güçlü bir karakter ve evren. Kesinlikle okumanızı tavsiye ederim. Masalımız bir masalla başlayıp öyle de devam ediyor. Vasya.. ah Vasoşkam. Bakıcısı Dunya'nın anlattığı masallar gerçek mi yoksa bizim ufaklık masalları sevdiği için mi dinliyor. Vasya birşeyler görüyor ve hissediyor buna rağmen kilise bu gibi şeyleri hoş karşılamıyor. Eh şimdi bütün kitabı anlatamam. Okumanız lazım. Okurken iliklerime kadar karı ve soğuğu hissettim. Kitap çok yavaş ilerliyor ilmek ilmek işlenmiş ve gerçekten tadını damağınızda hissediyorsunuz.
432 syf.
8/10 puan verdi
Bu kitabı kesinlikle serinin diğer kitaplarından daha çok sevdim.
Bu kitapta bence olaylar daha fazlaydı ve daha heyecan vericiydi. Vasya’non sonunda kendini bulması ne istediğini ve tam olarak ne yapması gerektiğini karar vermesi bence kesinlikle çok güzeldi çünkü diğer iki kitapta sürekli özgür olmak istediğini söyleyen ama ne yapacağını bilmeyen bir karakterdi.
Diğer iki kitabın aksine bence burada din ve siyaset kısmı çok daha azdı savaş sahneleri daha fazlaydı yazar zaten Rusya tarihindeki orijinalliklere bağlı kalmış bu açıdan asla bir sözüm yok ama keşke Mit kısmını ve hikaye kısmını daha fazla okusaydık.
Morozko her anlamıyla mükemmeldi. Özellikle onun olduğu sahnelerde çok daha fazla keyif aldım.
Bülbül ne söyleyeceğimi bile bilemiyorum kitabın başındaki o sahne bence gerçekten çok üzücü ve duygusaldı.
Kitabın sonuna geldiğimde artık böyle daha fazla ne olabilir ki diye düşündüğüm bir nokta oldu ama sonrasında güzel bağlamıştı sadece son cümle benim için çok havada kaldı böyle başka bir şey var mı diye resmen sayfa çevirdim.