"İnsanların bir yüzü melek, diğer yüzü şeytan.
Hangisine kandıracak bizi, zaman denen riyakâr düşman?"
Sümeyye Koç ' un Serzeniş ve Hercai kitaplarında olduğu gibi bu kitapta da hayal kırıklığına uğrayacağımı düşünmüştüm ama yanılmışım. iyi ki de yanılmışım.
Kitabın kurgusu iyi işlenmiş yazarın anlatımı da iyidi.
Berzah ve Aybars arasındaki diyaloglar... Sürekli başa sarıp içinden çıkılmayan o diyalogların bana saç baş yoldurduğunu söyleyebilirim. Kaç defa mola verdim kafayı yememek için gerçekten bilmiyorum.
Ayrıca Aybars 'ın ne zaman bu kadar bağlandığını da anlamadım. Onun ağzından da bir bölüm okumayı isterdim açıkçası.
Berzah Duman... Anlatmaya kelimeler yetmez. Yaşadığı şeyler hiç kolay değildi. Yaşadığı onca şeye rağmen dik duruşu hayran olunasıydı. Açıkçası klişelerden sapmaz yelkenleri hemen suya indirir diye düşünüyordum ama gerçekten hayran olunası bir karakterdi. Gerek duruşu gerek konuşmaları hal ve hareketleri "yıkılmadım, beni yıkamayacaksınız " diye avaz avaz bağırıyordu.
Timur, Melis ,Dilhan , Melek Kubilay ve göbeğini de okurken seveceksiniz ve merak edeceksiniz.
Ama bir karakter var ki sizi başrollerden bile daha fazla cezbedecek daha fazla sahnesini okumak isteyeceksiniz: Kartal Kıratlı.
Beni ona bu kadar çeken ne bilmiyorum ama yazar onun adına başka bir kurgu yazsa sıkılmadan ve severek okuyacağıma eminim.
***
"Ellerimin ödemesi gereken bir bedel vardı. Sızısı hala yanağımda demiştin, ben de bu saatten sonra derim ki yarası hala avuçlarımda.”
"Başından beri bana hak veren bir adamın attığı tokadı ben affetsem, Yaradan affetmez."
