Öfke hepimizde olan tamamen insani bir duygu, bunu kontrol etmek ise öfkeyi içimizde tutmakla değil, bunu karşı tarafa nasıl aktaracağımızla ilgili. Yazılanlarda yanlış ya da sıkıntılı bir durum yok ama bu kitabı okuyup da aydınlanma yaşayan bir insan var mıdır gerçekten merak ettim. Anlatım çok düz. Zaten herkesin bildiği şeyler tekrar edilmiş, insanlar bunu biliyorlar zaten önemli olan hayata nasıl geçirecekleri. Kilolu bir insana ‘az yersen kilo verirsin’ demek gibi olmuş. O motivasyonu sağlama konusunda eksik bir kitap.
Trafiğe takıldığı için eve sinirli gelen koca, karısını da sinirlendirirse, kadın kavga çıkmasın diye alttan almalıymış! Kimse öfke problemi olan birini alttan almak zorunda değil, burda sıkıntılı olan tip trafiğe takıldım diye sinirini karşısındakinden çıkaran kocadır. Psikolojik danışman unvanı taşıyan birinin mahalle teyzesinden farklı bir bakış açısına sahip olması gerekmez mi?
Biraz sert bir inceleme oldu ama terapi kimsenin ticari kaygılarını kullanarak elinde oyuncak edeceği bir araç değildir, ciddi bir iştir. Bu tarz kitapları okuyan bireyler karşıdan profesyonel bir bakış açısı görmek isterler ama ‘takma kafana kanki’den öteye gidemeyen bir anlayış kabul edilir değil. Okuma tavsiyesi değildir.
