"O çılgın gözlerle bana baktığın zaman, başka hiçbir insana açmaya cesaret edemeyeceğim şeyleri bile sana söyleyebilirmişim gibi hissediyorum."
.
.
.
Katherine Mansfield 'dan okuduğum ikinci kısa öykü kitabı 
Güneş ile Ay . Yine ismini çekici bulduğum bir kitabın ne yazık ki çok beklentimi karşılamaması durumunu yaşadım, ancak eserdeki bir hikâye tüm kitabın kurtarıcısı oldu diyebilirim.
Hikâyelerin konularına gelirsek; "Mr. Reginald Peacock'un Günü" evlilik hayatından ve eşinden memnun olmayan bir adamı anlatıyor. Gereksiz alınganlık ve gerçekliği tartışılır düşünceler üzerine güzel bir öykü. Ancak biraz daha uzun olsa daha çok hoşa gidebilirdi. "Güneş ile Ay" tam bir hayal kırıklığı. Birbirinden farklı iki çocuğun ailesine ve yaşama karşı bakış açısını okuyoruz. Ama bunu tam okuyamıyoruz, eksik kalmış, tam işlenememiş bir konu. "Feulle D'album" (Albüm Yaprağı) genç, asosyal bir ressamın platonik aşkını anlatıyor. Ancak bu hikâyenin de vasat olduğunu düşünüyorum. Platonik aşka romantik bakanlar için ideal bir öykü olabilir, realistler içinse kanımca sonu tatmin edici olmayacaktır. "Bir Salatalık Turşusu" ise eserin incisi. Ayrılmış bir çiftin tesadüfen karşılaşması ve aralarında gecen diyaloğu okuyoruz. Aynı zamanda bu konuşmayla kazanılan bir farkındalığa da şahit oluyoruz. Daha iyi işlenmiş ve nispeten uzun bir öykü olması nedeniyle de beğendim. Hikâyenin alıntıları ise efsane bence.
Çok mükemmel bir kitap değil, ancak "Bir Salatalık Turşusu" hikâyesi için bile okunur. Keyifli okumalar.
"Yaşam konusunda neden böylesine acı hisler besliyorum?"
.
.
.
Fransızca Bilmiyorum 26 yaşında, oldukça çekici bulunan, umursamaz tavırlı, çocukluk travmaları olan Raoul Duquette'un hikâyesi. Ancak kendisini daha çok ruh haliyle ve bütünlükten uzak bir şekilde görürken, yine aynı yöntemle başka bir çiftin hikâyesini bize aktarır bir şekilde buluyoruz. Biraz karmaşık anlattıysam üzgünüm, ancak Mansfield'in bu kısa hikâyesi daha açık nasıl anlatılır bilemiyorum. Belirsiz bir ilerleme okuyabilirim, hatta okuyucuya bırakılmış belirsiz bir sona da razıyım. Ancak baştan sona karakterin yönelimi nedir, ruh hali nedir, sonuçtaki tavrı nedir ve neden böyledir gibi hiçbir konuya net bir açıklık göremeyince ne yazık ki sevemiyorum. Çeviriden kaynaklı olduğuna da pek ihtimal veremedim. Özetle içine çekmeyen, benimseyemediğim bir uzun öykü oldu benim için. Ayrıca bir yazarla tanıştığınız eserin cidden çok önemli olduğunu düşünüyorum. Benim gibi Katherine Mansfield ile ilk kez tanışacaksınız "Fransızca Bilmiyorum" kesinlikle doğru eser değil. Lacivert Klasiklerden çıkan diğer iki kitabı için de aynısını düşünüyorum, ancak bu kitabı aralarındaki en kötüsüydü. Üzülerek tavsiye edemeyeceğim.
