Küçük yaşta annesini kaybetmiş Zehra güzel alımlı. Ama bir kusuru var Zehra’nın. Kendisininden küçük kardeşini öldürmeyi düşünecek kadar kıskanç. Kıskançlık onda büyük hastalık.
Babasını bir kaç yıl önce kaybetmiş annesiyle yaşayan Suphi. Yakışıklı, çalışkan, tahsilli. Asil ve zengin bir anne babadan doğma.
Suphi’nin babası ölmeden önce
Birazcık övgü
Öncelikle şunu belirtmeliyim ki kitaptan hiçbir beklentim dahi olmadı. Çünkü ilk kitaplar (ilk edebi roman vb) pek şaşaalı özellikleri olmaz ilk oldukları için önemi vardır, diye bir düşünceye kapılmıştım lakin yavaş yavaş türk klasiklerini okuyana kadar. Herneyse kitaba gelecek olursam Zehra karakterini ben doyasıya sevdim çünkü kara sevdasının içine düşmüş kıskançlığının dibine vurmuş bir karakter idi. Okurken çok fazla zevk verdiğini söyleyebilirim. Nabizade Nâzım'ın ne kadar gerçekçi yazdığını betimlemelerini ne kadar ustaca kullandığından bahsetmeme bile gerek yok çünkü okurken sanki bir sinemada orta koltukta seyredermiş gibi izleme fırsatı sunabilmiş. Karakterlere teker teker hayran kaldığım ve beni derinden sarsttığına inandığım nice bir kitaptır spoiler vermek istemediğimden buraya sadece övgülerimi sunmak istedim.
Kitap genel olarak Zehra karakterinin kıskançlığı ve intikam duygusu çerçevesinde incelense de her bir karakterin böyle üstünde durularak böyle güzel psikolojik tahlillerinin yapılması, karakterlerin yaşadıkları hisleri bizlere böylesine geçirebilmesine hayran oldum.
Zehra ve Suphi birbirlerine aşık olarak evlenirler lakin Zehra’nın babası kızının huyunu kıskançlığını bildiğinden hep korkar, kardeşini bile kıskanan bir genç kızın evliliğinde hiçbir zaman mutlu olamayacağını düşünür. Başlarda kendini göstermese de sonradan evdeki çalışan kıza karşı Suphi’den şüphelenen Zehra içine düştüğü kıskançlık halleriyle Suphi’nin aklına sokar kızı. Ama suçu Zehra’da bulmamak gerek bu kadar şıpsevdi olamaz bir insan tüm okuma boyunca nefret ettim Suphi’den...
Olaylar Zehra’nın intikam aşkı, Suphi’nin aşka aşık olmasıyla devam eder evet aşka aşık olması çünkü Suphi sevmek ne demek bilmiyor çok seviliyor ama değer bilmiyor. Zehra ise ne sevmeyi biliyor ne sevilmeyi...
Psikiyatr Dr. Gülseren Budayıcığolunun psikolojik rahatsızlığı olan insanları, psikiyatrist gözüyle detaylı ve akıcı bir şekilde anlattığı eser. İnsanların neler çektiklerini, neler yaşadığını, ne hayatların var olduğunu okuyor ve hissediyorsunuz. Okurken okuyucuya küçük gibi görünen ama insanların o küçük şeyleri yaşarken ne badireler yaşadığını ve atlatmaya çalışırken ne güçlükler çektiğini, insanların tüm o mücadelelerini resmen yaşıyorsunuz. Özellikle tüm hastalarını bir kaç sayfada anlatıp geçmemesi, her randevuyu ayrıca açıklaması da kafalarda "Peki ya sonrasında ne oldu?" sorularına mahal vermiyor. Bir çok insanın hikayesini bölüm bölüm anlatmış. Ruh hastası denilen insanlara sorular yönelterek iç görü ve mantık sağlama çabası ve başarısı kitabı nefessiz okumama, bir solukta bitirmeme vesile oldu. Psikoterapi, psikosomatik ve psikoanaliz konularını seven, meraklısı olanların okuması lazım. Naçizane tavsiyemdir.
142 sayfa olan kitabın aslında adı bence yanlış. Bence "Suphi'nin Hovardaliklari, ya da "Suphi'nin Çapkınlıkları" ya da "Suphi'nin Hazin Sonu" ya da "Suphi Kendin Ettin Kendin Buldun Gül gibi Sararıp Soldun" falan olmalıydı. Kitabın eleştirdiğim noktası sanki tüm suç Zehra'ninmis da bütün olanlar onun kıskançlığı yüzünden olmuş gibi anlatılmış. Tamam Zehra'nın da hataları var. Kıskanç olması sebebiyle etrafını görmemesi, anlamaması. Ama bu Suphi'ye "Zehra böyle hadi hemen başkasına aşık olayım" hakkını vermez ki. Ama yine de Türk klasiği olarak okumak bana ayrı tat veriyor.
Türk klasiklerini çok merak ediyordum ve evde bulduğum gibi başladım kitaba.
Kitap,ilk köy romanımız ya da başkalarınca uzun öykü.
Yazar her şeyi gerçekçi bir dille aktardığı için düz bir mantıkla anlatılmış.
Kısacası bir çift öküze sahip olmak ve kızını evlendirmek isteyen bir adamı anlatıyor.
Açıkcası anlatılanlar bana pek eski gelmedi,köye gidince duyduğum şeyler anlatılmış diyebilirim.
Kitaptan mutlu ayrılamadım,sonunu okuduğumda yani? dedim.Bunu da ilk olmasına veriyorum ;)
