“ 𝓱𝓪𝔂𝓪𝓽ı 𝓫𝓲𝓵𝓭𝓲𝓰̆𝓲𝓷𝓲𝔃 𝓰𝓲𝓫𝓲 𝔂𝓪𝓼̧𝓪𝔂ı𝓷 𝓪𝓶𝓪 𝓴𝓪𝓵𝓹 𝓴ı𝓻𝓶𝓪𝔂ı𝓷. 𝓚ı𝓻𝓭ı𝔂𝓼𝓪𝓷ı𝔃 𝓭𝓪 𝓽𝓮𝓵𝓪𝓯𝓲 𝓮𝓽𝓶𝓮𝔂𝓮 𝓬̧𝓪𝓵ı𝓼̧ı𝓷. “
Herkese merhabaaa bugün okurken şaşırdığım,bence herkesin de rastlamadığı kişisel gelişim kitabıyla geldim .
Neden şaşırdığımı anlatayım. Ben okurken daha çok bizi motive eden , hayata dair güçlendiren alıntıların olacağını düşünmüştüm. Okudukça mini
Tersine Dünya Tersine!
Eyvahlar olsun, nasıl olur da Orhan Kemal ile yeni tanışıyorum.
Toplumsal mesaj açısından bu kadar nitelikli bir kitabı yeni okuyorum.
Eyvahlar olsun. Bir cevher ki katiyen değeri ortaya çıkarıl(a)mamış...
1000kitap istatistikleri oldukça üzücü.
Belki de bu da bir paradoks sonucudur: Tersine Dünya Tersine.
"Bestseller" ürünler ne
Okurken en çok zorlandığım kitaplardan biriydi. Bir yerde hiç bitiremeyeceğimi düşündüm fakat, neredeyse bir ay (reading slump etkisi) sürse de , sonunda bitirebildim. Okuma uğraşıma ve sabrıma değdiğini düşünüyorum. Eğer sizin de zamanında yarım bırakıp dönmeye korktuğunuz veya başlamaya çekindiğiniz bir kitapsa bence bir şans verin. Okuma
·
Not rated
Napoléon Bonaparte
İnsan başarılarının geçiciliğini ve ölümsüzlük kavramını özetleyen alıntılar dünyasında, Napolyon Bonapart'ın "Zafer geçicidir, ama bilinmezlik sonsuza dek sürer" sözleri derin bir yankı uyandırır. İlk bakışta bu alıntı basit bir mesaj iletiyor gibi görünmektedir: kişinin yaşamı boyunca elde ettiği şöhret ve tanınırlık zamanla dağılıp yok olurken, bilinmezlik içinde kalmak tarih boyunca kalıcı bir varlık sağlar. Bizi dünyevi başarıların geçiciliği üzerine düşünmeye ve anonimliğin kalıcı erdemini incelemeye çağırıyor. Ancak bu ilk yorumun ötesinde, ihtişam ve bilinmezliğin doğasını çevreleyen felsefi kavramları derinlemesine inceleyebilir, beklenmedik nüanslarını keşfedebilir ve düşündürücü bir paradoks ortaya çıkarabiliriz.
Yüce ve Paradoks
Kierkegaard, varoluşçulukta başta gelen filozoflardan biri. Daha önce birçok düşüncemi dile getirmiştim. İnanç, iman, ahlak ve kendini gerçekleştirmeye önem veren biri. Onun için dinî inanç en tepe nokta; kendini gerçekleştirmede en üst seviye. Bazı noktalarda tabii ki katılmıyorum. Ne kendini gerçekleştirmede sadece dinî inancı savunurum ne de
Gelecekte basima gelecek cok guzel bir gunu gorsem, nerede ve kiminle yasanacagini bilsem, tam gununu ve saatini bilemesem de asagi yukari hangi zaman icinde gerceklesecegini bilsem ciddi bir sorumluluk biner omuzlarima sanirim. Sonucta beni o gune goturen sey benim spontane kararlarim ve eylemlerim. Peki ister istemez tum kararlarimi ve eylemlerimi sorgulamaya baslamaz miyim? “Sunu veya bunu yapmak, beni hangisi o gune goturecek, bunu yapmali miyim yapmamali miyim?” diye dusunmez miyim her hareketimden once? Kitabi okurken istemsizce sorguladigim ve cevabini merak ettigim ama cevap ararken isin icinden cikamadigim dusunceler. Ek olarak, Leyla’nin icinde bulundugu bu ikilemleri ve karmasayi okurken kendimi onun yerine koyup “Ben olsam ne yapardim?” sorgulamasi da yapinca, kitap epey surukluyor ve icine aliyor.
Sezin’in ilk kitabina kiyasla kesinlikle cok daha iyi yazilmis ve kurgulanmis bir kitapti bu. Son bolum gercekten sok etti, boyle bir son hic tahmin etmiyordum. Epey zekice bittigini dusunuyorum. Tam Sezin’lik olmus sonu; zaman kavrami, lucid ruya, astral seyahat ve paradoks gibi kavramlarla cok vakit gecirdigi ve youtube’da bize detayli bir sekilde anlatmaya calistigi icin tam onun zihninin kurgusu olmus gercekten.
Kisacasi kitabi begendim. Her ne kadar Leyla’nin buhrani beni iyice dibe cekse de inanilmaz surukleyiciydi kitap. Belki hayatimin Leyla gibi hissettigim doneminde olmasaydim beni bu kadar alip alip duvarlara vurmazdi ama olsun, yine de okumasi guzeldi.
