Bir “varoluş” rapsodisi..
1940 Kahramanmaraş doğumlu 
Yedi Güzel Adam ’dan birisi 
Rasim Özdenören .
Kendisini daha çok lisede okumuş olduğum denemeleriyle hatırlıyorum. Eserlerini büyük oranda unutmuş olmakla birlikte betimlemelerinin okuma şevkimi artırdığını hatırladığım yazar; dönemin siyasî meselelerine teğet geçerek daha çok kırsal kesimin hayatını ve varoluş maceralarını ele alır. Olgunluk çağı eserlerinde ise batılı düşünce yapısının esintisi de bu eserlere eşlik etmiştir.
Konusu: Aslında hikaye Sitare karakteri ve çevresinde akan, yüzeysel hayatlar ekseninde geçer gibi görünse de; bu neon ışıkları aralandığında bir gül bahçesindeki güllerine eğilmiş yaşlı bir adam konu edilmekte. Bu adamı, davasını ve neden elli yıldır bahçesinden çıkmadığını, ilk çıktığında gittiği camideki cemaate sarfettiği sözlerle ruhumuza dokunmasını okuyoruz eserde.
“İman gizlidir, islâm açık.” diyor Gül Yetiştiren Adam cemaate. “İman kalbdedir, İslâm zahirde.”
İyi okumalar dilerim.
