İnsan canlısını, üç gurup içinde inceleyebiliriz; Krallar, köleler, kralcılar. Hangi gurubun en aşağılık olduğu kişiye göre değişebilir. Benim nazarımda kralcılardır.
Kralcıların tabiatı hakkında bir kaç kelime eder isek:
Bu üç gurup içinde hayatta kalmak ihtimali en yüksek olanıdır. E tabi yaşamı idame önemli husus. Bu gurubun, şeref, haysiyet, şahsiyet, ahlak gibi mekanizmalarının çok fazla gelişmemiş olması, onlara doğal yaşam alanlarında yüksek fayda sağlar.
Uğur ağabeyin, belki de dünyadaki tek hatası, bu canlı türüne muhabbet beslemiş olmasıdır.
Okunmalıdır.
Kahvaltı yaparken babamın televizyonu açmasıyla karşımıza çıkan haber kan donduran cinstendi.Uğur Mumcu arabasına yerleştirilen bomba ile kalleşce öldürülmüştü.Hâlâ o görüntüler o zamanlar çocuk olmama rağmen dün gibi gözümün önüne geliyor.Uğur Mumcu ismiyle tanışmam bu olayla oldu.Kendisini derin bir saygıyla anıyorum.Hatta bunları yazarken Selda Bağcan'ın "Uğurlar Olsun" türküsü kulaklarımda çınlıyor.Kitaba gelecek olursak aslında bu kitap babamın kitaplığında vardı ama o zaman ben çocuk yaşta olduğum için sadece kapağına bakar ve kitabın ismini okurdum.Yıllar içinde birkaç kez ev taşıma dolayısıyla başka kitaplarla birlikte bu kitap da kayboldu.Geçenlerde kitapçıda gezerken Uğur Mumcu kitaplarına denk geldim ve hemen bu eserini aldım.
Uğur Mumcu bu kitabında 12 Mart muhtırasında hem kendi yaşadığı olayları hem de ülkenin sıkı yönetimle nasıl bir hal aldığını gözler önüne seriyor. Yön anlamına gelen sol kelimesinin bile suç sayılabileceği bir dönemi düşünün. Tutuklamalar, sorgulamalar, işkenceler, yargısız infazlar, keyfe göre kararlar ve daha nicesi... (Günümüzde de durumun pek değiştiğini söyleyemem). Yazar, okuyucuyu hem güldürüyor hem de derinden düşündürüyor. İyi okumalar.
Ellerin dert görmesin Uğur Mumcu! "Sakıncalı Piyade'yi yazdığın için ellerine sağlık, ağzına sağlık,canına sağlık...
Kendi yazdıklarıma gülemem. Ama senin yazdıklarını gülerek okudum. "Acı acı gülmek deyimi vardır ya, işte öyle acı acı güldüm.
Bir yazında anlattığın olayın sonunda tıpkı halkımızın ağzıyla "Güler misin, ağlar mısın "diyorsun. Yazılarını okurken, içimde, gülmekle ağlamak arası bir burukluk duydum...
Bizi acılı acılı güldürdün, düşündürdün.Sağ ol!
Azîz NESİN
.
.
.
Bakmayın 106 sayfa olduğuna çok ağır ilerliyor.
Sayfa sayısına aldanıp çerez niyetine okumayın .
Dönemin yargılama süreç ve nedenleri vs. İnsanın içini acıtıyor, ülkenin aydınlarının nasıl süreçlerden geçtiğini okuyor lâkin gülemiyorsunuz.
Ruhun şad olsun Uğur Mumcu!
Kesinlikle okunması gereken bir kitap.
Hele bugün bile dönemin darbecilerine methiyeler düzüldüğü bir dönemde ,o övdükleri sıkı yönetimin," büyük insanlar,"büyük komutanlar"",büyük akıllar "",o vatan severeler"i kimlermiş ,vatanı nasıl kimlerden "kurtarmışlar" temizlemişler! anlamanız lazım!!
Başından geçenleri öyle mizahi bir dille anlatmış ki sevgili Uğur Mumcu ,istemsizce gülüyorsunuz ,gerçi zaten olaylar trajikomik ,adeta bir tımarhanede ,bir distopyada geçiyor..
Ülkemizin ,titri büyük,fikri,zikri aklı kıt ,kocaman, ama adeta ergen adamların nasıl oyun, hegemonya alanı olup , bunların ülkeyi kendi çıkarları
uğruna nasıl bir uçurumun dibine getirdikleri,geleceğimizin tek umudu,garantisii ,aydınları,hukuku ,adaleti nasıl yok ettiklerini görüyorsunuz .Bunlar yaşanmasaydı bugün bu noktadan fersah fersah ileride olacağımızı bilmekse canınızı daha çok acıtıyor.O günlere bile gitsek ,şu an her açıdan bugünden daha iyi durumda olacağız ,öyle bir dönem!
Koca Koca! ünvanlı koca! adamların küçük çıkarları uğruna bugün buradayız evet!
Sakıncalı piyade kısa bir inceleme
Son Yetmiş yılın bir derlemesi. Hakikaten trajikomik olaylarla dolu.Uğur Mumcu nun anlatımı tam anlamıyla içten, samimi ve biraz hatta biraz fazlasıyla esprili. Kitabı okurken anlatılan olaylara kızsam mı? yoksa gülsem mi? gibi farklı ve karmaşık duygulara kapılıyorsunuz. Siyasi görüşünüz ne olursa olsun ister öteki mahallenin çocuğu olun ister beriki mahallenin çocuğu olun, kısacası bu toprakların insanı iseniz; kitaptaki trajikomik gerçeklerle yüzleşmeye ihtiyacınız var..
Daha dün gibi... Lise 1'e gidiyordum. Şişli'den Osmanbey'e giden yolda Uğurlar Olsun'u söylüyordu insanlar hep bir ağızdan. Türkiye'nin gelmiş geçmiş en yürekli kalemlerinden biriydi Uğur Mumcu... Ve o dönemde katledilen onlarca faili meçhul (!) den biri olarak anılacaktı daha sonra. Yıllar geçtikçe kıymeti daha çok anlaşılıyor, fikirleri ölmüyor ama yok edilen yalnızca bedenler oluyor. Korkakça ve kalleşçe...
Korkakça ve kalleşçe katledilen Uğur Mumcu'nun, 12 Mart döneminde düşünceleri nedeniyle hapsedildiği askeri cezaevinde yaşadığı anılarını anlattığı ve "güler misin ağlar mısın" deyiminin tam yerine oturduğu hiç ölmeyecek eseridir Sakıncalı Piyade. Okuyunuz...
