''Drizzt Efsanesi serisinin sekizinci kitabı olan Yıldızsız Gece'ye büyük bir hüzünle başlıyoruz. Mithril salonunun altındaki madenlerde giriştikleri mücadelede dostları Wulfgar'ı kaybeden Drizzt, Bruner ve Catti-brie hayatlarına mecburen devam etmek zorunda oldukları için yaşıyor gibidirler. Fakat tehlike henüz geçmiş değildir. Bir önceki mücadelenin kaybedilmesi ile daha da sinirlenen Matron Baenre Mithril salonunu ele geçirme planları yaparken, kendisine müttefikler toplamış ve saldırıya geçmeye hazırlanmaktadır.
Drizzt, yüzeye çıkışından ötürü dostlarının kendisi yüzünden başlarına kötü şeyler geldiğini düşünerek kendisini suçlu hissetmektedir, dostlarının başına daha da fazla kötülük gelmesini engellemek için sessiz sedasız Menzoberranzan'a doğru yola çıkmıştır ve her şey böylelikle yeniden başlamak üzeredir.
Drizzt'in bu yolculuk sırasında yaşadığı duygular, mücadeleler, dostlarının ona karşı sadakatleri kitabın ana konusunu oluşturuyor.
Serinin bu kitabında beni en çok etkileyen açıkçası dostların birbirine karşı sadakatleri oldu. Yazar, bu kitapta dostluğun gerçek anlamını okuyucuya birçok defa gösteriyor, bir bakıma dostluk dediğin böyle olur diyor :)
Yine büyük bir heyecanlı okuduğum bir kitap oldu, tavsiyedir :)
(Spoiler İnceleme)
Karanlıkaltında huzur bulamayıp yeryüzüne gitmeye karar veren Drizzt Do'urden bu yeni topraklarda bambaşka bir hayatın içinde buluyor kendini. Türlü maceralar ve dışlanmalar yaşayan bu Drow'a kapılarını açan karakterlerde oluyor tabi. Her şeyden önce Korucu Montolio'dan (Moshie) bahsetmek istiyorum. Montolio
''Drizzt Efsanesi serisinin 7. kitabı olan Miras, daha ilk sayfasından başlayan aksiyon ve heyecanı, merak uyandırıcı konusu ve neredeyse bitmez tükenmez aksiyon sahneleriyle, büyük bir heyecanla okuduğum bir kitap oldu.
Kitabın konusuna gelecek olursak... Drizzt'in acımasız ablası Vierna, Lloth ile bir anlaşma yaparak yeniden Örümcek Kraliçe'nin gözüne girmek istemektedir, bunun içinse yapması gereken tek bir şey vardır, o da hain olarak görülen kardeşi Drizzt'i Örümcek Kraliçe'ye teslim etmektir.
Karanlıkaltında bu planlar yapılırken, yer üstünde Cücelerin diyarı olan Mithral Salonunda ise tatlı bir heyecan vardır, Catti-brie ile Wulfgar'ın düğün hazırlıkları başlamıştır ve eski dostlar yeniden bir araya geleceklerdir.
Fakat bu tatlı heyecan fazla uzun sürmeyecektir, Karanlıkaltında yapılan hain planlar bu tatlı telaşa gölge düşürecek ve dostlar yeniden tehlikeli bir maceraya atılacaklardır. Drizzt bu sefer karşısında sadece ablasını ve Karanlıkaltı'nın drowlarını değil, hain suikastçi Artemis Entreri ile de yeniden karşı karşıya gelecektir.
Deyim yerindeyse bu yeni tehlikeli macerada dostların başına gelmeyen kalmayacaktır, yeni dostlar kazandıkları gibi, bazı dostlarını da kaybedecek sevinci ve üzüntüyü aynı anda yaşamak zorunda kalacaklardır.
Son olarak, Salvatore yine okuyucuyu kalemine hayran bırakıyor, hikâyenin işlenişi, olay örgüsü, bir sonraki sayfayı çevirirken neredeyse heyecandan yerinde durdurmuyor okuyucuyu, özellikle yazarın savaş sahnelerini betimelemesindeki ustalığı beni her seferinde hayran bırakıyor.
Böyle güzel bir seriyle bizi buluşturduğun için teşekkürler, R.A.Salvatore.
(Spoiler İnceleme)
Serinin 2. kitabını şimdi bitirdim. İlk kitapta süregelen heyecan aynı şekilde bu kitapta da devam ediyor. Kitapta beni en çok etkileyen bölüm tartışmasız zin carla adı verilen Örümcek Kraliçe tarafından bahşedilen ölmüş birini tekrardan hayata bir yaşayan ölü(ruh tayfı) olarak getiren ayindi. Bunun nedeni ilk kitapta kurban edilen çok içselleştiğim bir karakter olan Menzoberranzan'ın en iyi silah ustası Zaknafein üzerinde uygulanmış olmasıydı. Matron Malice oğlu Drizzt Do'urden i öldürebilmek için bu yöntemi seçmişti fakat işler istediği gibi gitmeyecekti. Zaknafein bir ruh tayfı olarak Dirizzt le son karşılaşmasında kendi gerçek benliğine ulaşıp Drizzt'le(oğlu) iletişim kurması pahabiçilemezdi. Her ne kadar Drizzt Zaknafein ile tekrar bir arada olabilceklerini düşünsede Zaknafein ona bunun mümkün olmadığını fakat huzur içinde olduğunu bildirdi. Oğlundan bu topraklardan dünyanın öbür ucuna dek kaçmasını isteyen Zaknafein'in son sözü "Bizim için" oldu ve bedeninin hükmünü son bir kez kazanmışken ruh tayfı olan tarafının oğlu ile mücadele etmesini engellemek amacıyla kendini asit gölünün boşluğuna bıraktı. Sanırım bu Zaknafein'i son görüşümüzdü. Diğer yandan bir pech olan Drizzt'in dostu Clacker'in ölümü ve Drizzt'in yüzey'e yalnız göç etme kararı alıp diğer bir dostu olan Belwar ile vedalaşması kitapta beni ayrıca üzen olaylardı. Tek tesellim olarak kitabın en sonundaki cümleyi paylaşıyorum. " Guenhwyvar, yanında bağlılıkla duruyordu ve Drizzt, panterin daima öyle kalacağını biliyordu."
birkitapkahvehuzur
#okudumbitti
R. A. Salvatore Drizzt Efsanesi Anayurt
Herkese merhaba kitap dostları yine ben yine bir seri kitabın yorumu ile geldim bugün Karanlıkaltı Menzoberranzan diyarında yaşayan kara elfler ve birbirinden farklı derecelerde evlerin olduğu kadınların çok önemli göründüğü bu diyarı tanımak güzeldi...
Düşük mevkide olan bu evlerden olan Do'Urden evi ve burada dünyaya gelmiş olan kara elf Drowlardan olan Drizzt Do'urdenin hikayesini okuyoruz ilk kitap olduğu için baya detay ve anlatım vardı Drizzt'in kendini bulma ve yaşadığı toplumun çirkinliklerinden kendini kurtarmaya çalışması güzeldi... Bakalım evi Menzoberranzan'ı terkeden Drizzt'i yüzey de ne maceralar bekliyor türü sevenlere tavsiyemdir kitapla kalın hoşçakalın dostlar
Drizzt Do'urden
İnanılmaz bir seri olan Drizzt Efsanesi'nin ilk kitabını bitirdim ve etkisi uzun zaman benimle birlikte olacak. O kadar fazla bahsetmek istediğim olay var ki, fakat okumak isteyenlere spoiler vermiş olmamak için çok sade bir özet geçeceğim. Dehşet verici kötülüklere sahip Kara Elf (Drow) ırkından biri olarak dünya ya gelen Drizzt Do'urden, ailesi ve ırkına mensup diğer kara elfler tarafından yapılan türlü işkencelere ve saptırmalara rağmen içindeki iyiliği kaybetmemek, bir Drow gibi yaşamayı sürdürmemek üzere kendisine benzer bir ruh taşıyan arkadaşı kara panter Guenhwyvar ile kitabın sonunda uzun bir yolculuğa çıkacaktır.
