“Hayat kısadır,güzeldir ve temel bir hak barındırır,mutlu olma hakkı.”
Luis Sepúlveda’yı ‘aşk romanları okuyan ihtiyar’ ile tanıyıp çok etkilenmiştim yazdıklarından,içinde barındırdığı umuttan.Bu kitap ise bir roman değil,söyleşi ve deneme arası ama çok daha fazlası.
Slow Food Movement kurucusu Carlo Petrini ile Spúlveda, bir salyangoz yavaşlığında mutluluğu ele alıyor.Bunu yaparken siyasetten,şiirden ve bol bol da gastronomiden bahsediyorlar.Batı eleştirisi de var içsel eleştiriler de..Oldukça samimi bir o kadar gerçekçiler. Bize ‘zorunluluklar ve klişeleri’ dayatmayıp somut kazanımları anlatıyorlar.Jean Giono’nun Ağaç Diken Adamı’nı okuduysanız bir kişinin -en azından- kendi çevresini ne kadar değiştirebileceğini hatırlarsınız.Bu kitapta da olan şey bu aslında.
“Her şeye rağmen neden açlığı yenemiyoruz?Çünkü,açlığı yenebilmek için yıldırımdan elektrik enerjisi depolamak yetmez,düşünce denetimi gerekir:İnsanların düşünce tarzı değiştirilmelidir.Dünyada,yeni yaklaşımlar hedefleyen,değişik ve önemli bir farkındalık kampanyası gereklidir.” diyor Petrini.Söylemde kalmayıp önayak olduğu projelerde yaşatıyor fikirlerini.
Sepúlveda ve Petrini düşüncelerinize birer tohum bırakıyor yazdıkları/yaptıkları ile.Yeşermesi ve çoğalması umuduyla.
