Hep kuşlara özendik. Varlıklarının hiç ağırlığı yokmuş gibi süzülmesini, özgürlüğe ilikledik şiirle. Gökyüzü mavisi bile özgürlüğün ve umudun rengiyse, havada süzülen bir kuşa dalıp giden bakışlarımızın arka planını oluşturduğu içindi.
İlkel zamanlarımızdan kalma bir içgüdü müdür bilinmez, somut ve hareketli olan tehdidin bizi uyarması yüzünden,
