Merhaba. Ayın bir diğer okuduğum kitabı Albert Camus'un Mutlu Ölüm'ü oldu.
1930'ların sonlarında yazılan eser, yazarın ölümünden sonra yayımlanmıştır. Yazar, 1960'da araba kazasında öldükten tam on yıl sonra 1970'te eser basılır. Kendi yaşamından izler taşır.
Şu zamana kadar Camus'un eserlerinden sevemediğim tek kitabı oldu.
Kitap, Doğal Ölüm ve Bilinçli Ölüm olarak iki başlık altında, bölümlere ayrılmış.
Kendisine ve çevresine karşı yabancılaşan Mersault, sevdiği kadının eski sevgilisinin onunla tanışmak istediğini öğrenir. Roland Zagreus, sakat ve zengin bir adamdır. Bu tanışma Mersault için dönüm noktası olur.
Sonraki bölümlerde Mersault'un ilişkilerini, kıskançlıklarını, kaçışlarını ve hastalanışını okuruz.
Sıradan Bir memur olan adam, zengin bir adamı öldürerek parasına konar ve yolculuğa çıkar.
"İyi örülmemiş, ama aynı zamanda dikkat çekecek biçimde yazılmış yapıt," diye değerlendirir Roger Quilliot roman için. Kesinlikle çok doğru tanımlamış eseri.
#kitapalıntıları :
... Başıma gelen her şey, bir çakıl taşı üzerindeki yağmur gibi bir şey olurdu. Yağmur, taşı serinletir, ne güzel. Bir başka günse güneşten yanar taş. Mutluluğu tam olarak böyle bir şey gibi düşündüm.
Kendimiz olmaya zamanımız yok. Ancak mutlu olmaya zamanımız var.
... Beni yiyip yutan bu yaşamı bütünüyle tanıyamadım; ölümde beni korkutan, yaşamımın bensiz tüketilmiş olduğu yolunda bana getireceği kesinliktir. Bir kıyıda, herkesten uzakta, anlıyor musunuz?
Yaşar Kemal bir kitabında: "Savaş icat eden görmesin
