Latife Tekin-Sevgili Arsız Ölüm
#kitapyorumum
Aslında bu kitabı başlarda çok merak ederek alıp sonradan sayfalarca ilerleyip okuma isteğimin kalmayışını açıkça belirtmem gerekli.. Yazarın kendi kaleminden dökmüş olduğu hayatının kesitini aslında bir nevi kendi yaşantısını dile getirmesi bana birazcık sıkıcı, karmaşık geldiğini söyleyebilirim.
Bir şehirden bir köye göç eden Atiye’nin köyün ağası olarak, herşeyi bilen kişisi olan Huvat ile evlenir. Huvat ve Atiye’nin çocukları doğar fakat ailenin kızı olan; Dimitri diğer kardeşlerine göre; Yetenekli, güzel, yazmayı seven, bir o kadar da akıllı bir kızdır. Bu köyde yaşayan insanlara göre; Cinlerin, perilerin olduğu aynı zamanda törelerin yanında çesitli hurafelerin var olduğunu, ve bu hurafelerle beraber iç içe geçmiş olan cehaletler ile dolu insanların nefes aldığı yerde yaşamanın vermiş olduğu hayat mücadelesinin içerisinde olan; Dimitri’nin hikayesi..
Açıkcası bana göre bu kitap hem akıcı hemde sıkıcı bir şekilde aktı fakat gelin görünk ki; Severek etkilenerek okuduğum kitaplardan biri oldu diyemem.. Sadece kitapta tek üzüldüğüm karakter vardı oda; Dimitri idi.. Keşke ailelerimizi doğmadan önce seçebilseydik.. Kitabı alıp şimdiden okuyacak olanlara; İyi okumalar dilerim.
.
.
.
.
.
Nezaket Erden'in tek kişilik oyununu izledikten sonra kitabını okudum. Oyunu izlemesem bu kadar etkilenmezdim belki de. Dirmit karakterini o kadar güzel anlatmış ki. Duygulardan duygulara geçiyorsunuz oyunda. Kitap için aynısını söyleyemem. Latife Tekin çok kıymetli bir yazar. Hikaye güzel ama belki durmadan aralıksız olması beni birazcık yordu. Son sayfalara doğru bitmesini bekledim açıkçası. Ama aileyi, toplumu, o cahilliği, bazen çaresizliği çok iyi anlatmış. Yanımızda yöremizde bu insanlardan o kadar çok var ki. Annesinin Dirmit'e yaptıkları, söylediği sözler, kızın her defasında aile bireylerince engellenmesi insanı çok üzüyor ve isyan edesi geliyor insanın. Her şeyden bihaber bir cahillik içinde bu ailede, köyde, bu toplumda yaşamak çok zor. Birazcık zorlandım ama yine de harikaydı. Kesinlikle bulunduğunuz yerlerde bu oyun varsa izlemeniz lazım.
Büyülü gerçeklik türünde bir eser. Büyü, tılsım üç harfliler eserde oldukça belirgin. Gerçeklik, sosyal dışlama , yoksulluk ve şiddet. Psikolojik şiddetten cinsel istismara köyden şehre Aktaş ailesinin hikayesi. Arsız ana baba ve çocuklar. Sevgiyi hissettiren ancak bir sevgi öyküsü değil bu hikaye. Ölüm konusu,Azrail ile hesaplaşma ve isim verme gibi meseleler bana hep Dede Korkut hikayelerini hatırlattı.
Sevgili Arsız Ölüm yazarın ilk eseri. Sağlam ve umut verici bir başlangıç.
Sevgili Arsız Ölüm
Sevgili Arsız ölüm Latife Tekin'in okuduğum ilk kitabı ve bu kitaptan sonra tüm eserlerini okumayı düşünüyorum :) Kitabı okurken annem ile teyzemlerin sohbetlerine, kendi çocukluğuma gittim geldim. Kitapta geçen batıl inançlar o kadar tanıdık ki. Aslında herbir aile ferdinin yaşadığı olaylar da çevremizde hep görüp duyduğumuz olaylar. (Büyülü gerçekçiliğin kitaba dokunması dışında) Yine de en azından birisinin mutlu olmasını, Dirmit'in romanın sonunda okuyup hayatını düzenini kurup bizlere deli deli el sallamasını çok isterdim. Kitapta özellikle bazı karakterlerin psikolojik olarak rahatsız olduklarını da düşündüm şizofreni, depresyon gibi. Ayrıca kitap aklıma Müge Anlı'daki Palu ailesini getirdi :) Özellikle Atiye'nin öteki tarafta bunları nasıl açıklayacağım dediğinde Huvat'ın inkar et bunları demesine çok gülmüştüm :) İyi ki okudum zihnimden iyi ki geçti dediğim kitaplardan oldun Sevgili Arsız Ölüm...
Empati
Yazar bir gecekondu mahallesinin kuruluş hikayesini masalsı bir dille anlatıyor. Her şey en temelden anlatılıyor. Gözlerimizin önünde, gelenek görenekleriyle, inançlarıyla, yaşam tarzlarıyla, acıları-sevincleriyle bir kültür inşa ediliyor. Fabrikaların kurulması, fabrikaların gecekondu üzerindeki tesiri, işçi sendikalarının kurulması, yapılan grevler... mahallenin öyküsü ile iç içe anlatiliyor. Dışardan bakınca, birçok yolsuzluğun kol gezdiği için korktuğumuz, küçümsediğimiz o gecekondu mahallelerinin yaşam şartlarina bir göz atmak veya onları anlamak isterseniz bu kitabı okumanızı şiddetle tavsiye ederim.
Cümleler kısa, betimlemelerden ve benzetmelerden uzak. Bu yüzden iki, üç sayfa okuyunca onlarca sayfa okumuş hissine kapılıyor insan. Çok az sayfada çok fazla olay yaşaniyor. Sanırım bu yüzden okuması biraz yorucu geldi bana. Kısaca, kısa ama çok dokunaklı bir kitap. Aynı zamanda büyülü gercekçiliğin de edebiyatımızdaki ilk örneklerinden. Büyülü gerçeklik romanlarına alışkın değilseniz başlamak için de uygun bir kitap.
Merhaba..
12 Eylül'ün karanlığında yirmili yaşlarında gencecik bir kız olan yazarın bu kitabı yazmış olması gerçekten hayranlık uyandırıyor.Otobiyografik özellik taşıyor ve yazarın hayatının izleri derinden hissediliyor.Köy hayatı ve köyden şehre taşınmış bir ailenin yeni yaşantısına ayak uydurma sürecinin yanında bir kız çocuğunun hayata tutunma, var olma çabasını da yeri geldi gülümseyerek yeri geldi gözüm dolarak okudum.Yazdığı bu kitabıyla Türk Edebiyatında "büyülü gerçeklik" akımının öncüsü hâline de gelmiş yazar.Ayrıca kendine has farkı bir dili var bu kitabın bence, ritmi ya da müziği gibi nasıl anlatacağımı bilemediğim bir şey :))
Doğanın dili, batılın ve hurafe inançların özellikte kırsaldaki yadsınamaz gücünü öyle güzel işlemiş ki! Ve aklıma düşen soru ; çaresizlikle ortada kaldığında hiç bir şeyim yoksa bir umudum olsun çabası mıydı bu kadar esrik inanç?İnsan bir şeye tutunmak istiyor demek ki!Belki bu onların umudunun adıydı..Dirmit Kıza sarılmak istedim..Gözlerinden öperim Dirmit Kız..
Her okurun okuması gerek demek belki doğru bi' cümle değil ama yine demek istiyorum..Okuyun lütfen..