Anne baba olan ve olmayı düşünen her bireyin kesinlikle okuması gerekli bir kitap olduğunu düşünüyorum. Hatta okuyunca kendi hayatlarınızdan da çok şey bulacaksınız...
Ev; bir tutunma çabası,bir arayış hikâyesi,bir içsel yolculuk... Yazarın okuduğum her kitabında kendi içinin duvarlarına çarpan kadın karakterlerle karşılaşıyorum;elinden tutmak,sarılıp dertleşmek istediğim ...Yorgun,mutsuz, itilmiş ve yapayalnız kadınlar ...Anka kuşu misali küllerinden yeniden doğan kadınlar...Pes etmiş,mücadeleyi bırakmış, tükenmiş gibi görünen,ama aslında bir yanıyla hep güçlenmeye ve ayağa kalkmaya arzulu kadınlar...
Ev'deki Seher de işte o kadınlardan biri.Çocukluğundan beri hiç ailesi,yuvası,evi olmamış;her fotoğraf karesinde kendisini fazlalık olarak görmüş,aidiyet duygusu hiç gelişememiş ve bu durumun sonuçları ne yazık ki tüm hayatına sirayet etmiş.
Seher,arkadaşı Oğuz ile Portekiz'den Santiago'ya yürümek ve oradan da dünyanın sonu olarak bilinen Finisterra'ya gitmek amaçlı çıktığı yolculukta içsel hesaplaşmalarıyla hemhalken,biz de onun çocukluğundan günümüze yaşadıklarına tanık oluyoruz..Nermin Yıldırım'ın her kitabı ben de yutkunma güçlüğüne sebep oluyor ...Bu kitabını da boğazım düğüm düğüm okudum yine..
Ne diyebilirim ki,zaten ne desem eksik kalacak..Ne kadar övgü yağdırsam da yetmeyecek.Çok ama çok sevdim ...
Okuyun
Okutun
Hediye edin
Bakın çok güzel bir hediye olur bu kitaptan ...
Sağlıcakla,kitapla kalın ...
İnsanın en karmaşık ihtiyacıdır aidiyet. Bir yandan özgürlüğe düşkündür insan ruhu, diğer yandan tutunacak dal arar. Tutunabildiği kadar emniyette, tutunamadığı kadar boşlukta hisseder kendini… Çocukluktan başlayıp, yaşamın her dönemini kapsayan aidiyet, kişiliğin temel besin kaynağıdır. Giderilmemiş aidiyet duygusunun en belirgin özelliği, bir daha bağlanmak istemezcesine aileden kopmalardır.
Pedagog Dr. Adem Güneş, “Tutunma Çabası; Aidiyet'te” çocukluk döneminden itibaren ait olma ihtiyacının duygusal oluşumunu adım adım ele alıyor. Aidiyeti bozan durumlara, aidiyet yanılgılarına, kırılmış aidiyetin yeniden onarılmasına değiniyor. Çocuğun değerler edinimini kolaylaştıran, problem çözme yeteneği geliştiren, sosyal bir birey olmanın yolunu açan aidiyet kavramı ebeveynlere yeni bir pedagojik bakış açısı sunuyor.
"Ne doğumumuz ne ölümümüz ne de doğumla ölüm arasında can çekişerek sürdürdüğümüz hayatlar bize ait. Başkalarının isteklerinden doğuyor, başkalarının istediği gibi yaşıyor ve başkaları yüzünden ölüyoruz. Bizim sandığımız hayat bizim değil, bizim sandığımız beden bizim değil…"
Başkalarının Tanrısı’yla @minesogut dışlanmış, hor görülmüş
Travmatik ruhlar kraliçesi Nermin Yıldırım, her kitabında olduğu gibi beni yine bir büyünün etkisi altında bıraktı... Ev'i ilk okuyanlardan olduğum için şanslı hissediyorum kendimi açıkçası.
Ev; bir tutunma çabası, bir arayış hikâyesi, bir içsel yolculuk... Yazarın okuduğum her kitabında kendi içinin duvarlarına çarpan kadın karakterlerle karşılaşıyorum; elinden tutmak, sarılıp dertleşmek istediğim... Yorgun, mutsuz, itilmiş ve yapayalnız kadınlar... Anka kuşu misali küllerinden yeniden doğan kadınlar... Pes etmiş, mücadeleyi bırakmış, tükenmiş gibi görünen; ama aslında bir yanıyla hep güçlenmeye ve ayağa kalkmaya arzulu kadınlar...
Ev'deki Seher de işte o kadınlardan biri. Çocukluğundan beri hiç ailesi, yuvası, evi olmamış; her fotoğraf karesinde kendisini fazlalık olarak görmüş, aidiyet duygusu hiç gelişememiş ve bu durumun sonuçları ne yazık ki tüm hayatına sirayet etmiş... Seher, arkadaşı Oğuz ile Portekiz'den Santiago'ya yürümek ve oradan da dünyanın sonu olarak bilinen Finisterra'ya gitmek amaçlı çıktığı yolculukta içsel hesaplaşmalarıyla hemhalken, biz de onun çocukluğundan günümüze yaşadıklarına tanık oluyoruz. Nermin Yıldırım'ın her kitabı bende yutkunma güçlüğüne sebep oluyor. Bu kitabını da boğazım düğüm düğüm okudum yine. Kitabın sonunda eski kitaplarından Unutma Beni Apartmanı'na da bir selam çakıyor yazarımız.
Ne diyebilirim ki, zaten ne desem eksik kalacak. Ne kadar övgü yağdırsam da yetmeyecek. Çok ama çok sevdim. Okuyun, okutun, hediye edin. Bakın çok güzel hediye olur bu kitaptan. Sağlıcakla, kitapla kalın...
MEVSİM YENİCE, 1985’te İzmir’de doğdu. Üniversitede fizik okudu. “Açık Artırma” öyküsü, 2015 altKitap Öykü Yarışması’nda birinciliğe layık görüldü. 2015 ve 2016 yıllarında farklı iki dosyayla Yaşar Nabi Nayır Gençlik Ödülleri’nde öykü dalında “dikkate değer” bulundu. Parçalar, İstanbul’un Sakinleri ve Aşk Mektupları adlı kolektif kitaplara
